Vrouwen in de horeca: Marita Damkat

Ruim tien jaar bestiert de in Apeldoorn getogen Marita Damkat (46) haar Dimi’s Café. Een unieke bruine kroeg aan de markt waar iedereen gelijk en tevree is.

Ooit had jij een paardensportzaak. Waarom heb je ondanks gebrek aan ervaring voor de horeca gekozen?
,,Vanwege privéomstandigheden. Het was nooit mijn droom. Ik kende Dimi’s al uit de tijd dat het Café Sietse heette. Een gezellige zaak met heel veel mogelijkheden. Wat ook meespeelde is dat ik mijn ouders een onbezorgde oude dag wilde bezorgen. Dat ik van mijn kant terug kon vallen op de ervaring die mijn vader had opgedaan in de kantine van voetbalclub WSV. Ik heb er geen dag spijt van gehad.’’

De zaak heeft z’n tol geëist. Je doet nu bewust een stapje terug door minder aan het front aanwezig te zijn en de zaken op afstand te regelen.
,,Daarom was ik privé blij met het rookverbod. Zakelijk gezien niet, maar wel wat mijn gezondheid betreft. Ik heb jaren in de rook gestaan en heb er een chronische bronchitis aan overgehouden. Ik ben een paar keer door longtonsteking getroffen. Bovendien is het keihard werken. In de afgelopen jaren waren dat weken van al met al tachtig uur. Want er komt meer bij kijken dan achter de bar staan. Inkoop, personeel, boekhouding, noem maar op. Ik ben nu veel minder op de vloer aanwezig en aanvankelijk was dat best moeilijk voor me om los te laten. Maar ik wil niet dat mijn gezondheid onder al dat werken gaat lijden. Dan moet je keuzes maken en ik ben nu blij dat ik in dit geval niet mijn hart maar mijn verstand heb laten spreken.’’

Een collega van jou elders in de stad heeft zoals ze in deze rubriek vertelde ook keuzes gemaakt en verruilde haar kroeg voor een eetcafé net buiten de greep van het Caterplein. De combinatie van drugs en alcohol in het hart van het Apeldoornse uitgaansgebied speelde bij haar besluit en dat van haar man een belangrijke rol. Hoe is dat bij jou?
,,Ik geloof haar meteen, maar voor Dimi’s gaat dat niet op. Ik heb hier een heel eigen publiek. Van bouwvakker tot rechter. Mannen en vrouwen. Als ik ergens een hekel aan heb, dan zijn dat drugs. Gebruikers spreek ik op hun gedrag aan en kunnen meteen vertrekken. Zo is dat ook met mensen die andere gasten niet respecteren. In het begin ben ik daarin heel streng geweest. En dat heeft ertoe geleid dat ik nu zelden of nooit meer hoef in te grijpen. Ook mijn personeel heb ik uitgekozen op bepaalde eigenschappen. Ik vind het heel belangrijk dat ze de goede sfeer bewaken. En dat lukt tot nu toe uitstekend.’’

Heb je gasten wel eens de deur uitgezet en de toegang vervolgens geweigerd?
,,Regelmatig. De laatste jaren is dat niet meer nodig. Waar ik nog steeds heel scherp in ben, is dat sociaal wat zwakkere mensen die hier komen worden gerespecteerd. Dat ze niet in de maling worden genomen. Mijn personeel heeft dat overgenomen. Ik ken mensen die mij daarvoor dankbaar zijn en mij dat ook hebben gezegd. Die woorden zijn voor mij de kroon op het werk. Daar word ik emotioneel van.’’

Zeg je wel eens: Stoppen. Je hebt genoeg gedronken?
,,Absoluut. Sommigen worden boos als ze niets meer te drinken krijgen. Een enkeling komt dan een paar maanden niet meer. Maar ze komen wel altijd terug. Gelukkig gebeurt dat maar heel af en toe.’’

Wat vind jij van het alcoholverbod voor jongeren onder 18?
,,Je lost er het probleem niet mee op. Het werkt stiekem drinken in de hand. Hoeveel jongeren drinken zich niet in? Ik heb er zakelijk nauwelijks last van, want zoveel jongeren komen hier niet. Ik ben wel iemand die de wet respecteert. Je moet je aan de regels houden en dat betekent in geval van twijfel goed controleren. Zo simpel is dat.’’

Heb je concurrentie?
,,Nee. We zijn een buurtcafé in hartje Apeldoorn. We draaien vlotte Nederlandstalige muziek, Engelse hots en hits uit de top 40. We zijn nooit tot heel laat open. We hebben de lijn van Sietse opgepakt en er een eigen draai aangegeven. We zijn uniek in ons soort.’’

Kroegen op kruipafstand van jou hebben het niet gered. Je hebt ze zien gaan en komen.
,,Daar denk ik niet aan en als ik er aan denk praat ik er liever niet over. Ik werk hard en houd mijn mening over anderen voor mezelf. Wat ik wel fijn vind, is dat er hier wordt samengewerkt door de horeca. Toen Bogart’s wegging vond ik dat niet leuk. Leegstand in zo’n immens pand is niet goed in je straat. Het is fijn dat daarvoor Het Zusje is gekomen. Afgelopen jaar waren we het drukste straatje van Koningsdag. Dat mag van mij dit jaar weer gebeuren.’’

Wensen?
,,Ik hoop dat het zo mag blijven lopen. Ik kijk met heel veel plezier terug op de afgelopen tien jaar. Nu ik wat meer tijd voor mezelf heb is er ook tijd voor hobby’s. Ik heb vier paarden waar ik druk mee ben, werk nog steeds hard en ik mag sinds enige tijd een actualiteitenprogramma presenteren voor Omroep Apeldoorn. Wat ik 15 jaar geleden ook deed. Nieuwe uitdagingen vind ik belangrijk in het leven.’’