Vrouwen in de horeca: Paula Sanders

In restaurant Twenty2 aan de Van Kinsbergenstraat is Paula Sanders-Linthorst zichtbaar aanwezig als gastvrouw. Samen met haar echtgenoot Gerwin, die als chef verantwoordelijk is voor hetgeen gasten op hun bord krijgen, zoekt ze steeds naar vernieuwing. Twenty2 loopt dan ook in Apeldoorn op de culinaire troepen vooruit.

Hoe ben je in de horeca terecht gekomen?

,,Ik ben min of meer in de kroeg geboren. Mijn opa en oma hadden café Pijnappel in Klarenbeek. Een hotel, een restaurant, een café en ook nog eens een kruidenierswinkel. Ik kreeg het dus met de paplepel ingegoten.’’

Waar heb je Gerwin ontmoet?

,,In Huis te Eerbeek. Gerwin was daar de kok, ik deed sales en marketing. Twenty2 is onze eerste zaak. Ik wilde aanvankelijk iets kleinschaligers, een eetcafeetje of zo. Gerwin dacht aan iets groots. Van een eigen zaak droomden wij al jaren. We hebben uiteindelijk voor de middenweg gekozen.’’

Wat zijn jouw taken?

,,Ik ben gastvrouw, stel roosters op voor de medewerkers, hou de zaak schoon, zorg voor bloemen proef de wijnen en koop ze in. De nadruk ligt op het gastvrouwschap. De mensen het gevoel geven dat ze hier echt welkom zijn.’’

Is het zwaar voor jou, een eigen zaak?

,,De aanloop is heel moeilijk geweest, mede door de crisis. Het zweet brak me uit als het zo rustig bleef. Dat heb ik nog wel een beetje, maar het is allemaal een stuk stabieler geworden. Desondanks is er altijd sprake van golfbewegingen. Maar dat horen we van meer collega’s.’’

Twenty2 heeft het imago een dure zaak te zijn.

,,Terwijl we toch een ook een driegangenmenu menu hebben van 37,50 met extra’s als amuses en heerlijk brood. En ook wel aan een actie meedoen als Groupon. Daardoor hebben we gasten uit heel Nederland. Van Groningen tot Den Haag. We hebben er bruiloften aan overgehouden. Toch blijft het knokken om dat imago te doorbreken. Maar de juiste wijze om dat aan te pakken hebben we nog niet gevonden.’’

Brengen jullie het terras wel voldoende onder de aandacht?

,,Ik denk van wel. Een bord aan de straat verwijst naar onze binnentuin. Daarvan wordt dankbaar gebruik gemaakt. Er is plaats voor zestien gasten. Het terras voor aan de straat heeft wat minder belangstelling.’’.

Wat vind je van het fenomeen Proefstraatje?

,,Dat werkt. We gunnen het elkaar. We zijn hier als collega’s. Laatst was er bij ons geen ruimte meer voor een groep van acht. Die sturen we graag door naar Don Quichotte en andersom is het precies zo. Is de cognac ergens op? Dan wordt er geleend. Dat brengt een gemoedelijke sfeer met zich mee. Men denkt aan elkaar.’’

Hoeveel uur werk je?

,,Gerwin en ik werken allebei 70 tot 80 uur per week. Daarnaast heb ik mijn moeder vijf jaar verzorgd en nu ben ik mantelzorger van mijn vader. Er zijn kinderen en kleinkinderen. Ik heb ook een vaste oma-dag. Zijn we samen, dan hebben we quality-time. Toch beschouw ik het allemaal niet als werk. Ik doe het graag, met plezier.’’

Gaan jullie zelf uit eten?

,,Heel af en toe. We doen dat ook om alles bij te houden, nieuwe dingen te ontdekken. Waar we komen? Dat is heel verschillend. Van Don Quichotte tot de Heerlijckheyt in Apeldoorn. Van Pijnappel in Klarenbeek bij de familie tot Loetje in Laren. We zijn bij Jonnie Boer geweest en eens per jaar gaan we met ons team op sterrenniveau eten. Je kijkt eens naar de inrichting, het bestek, het glaswerk en de bedrijfskleding.’’

Jij bent getrouwd met de chef. Nemen jullie de zaak mee naar huis?

,,Ja. Altijd. Twenty2 is ons kindje. Dat woont bij ons. Het is onze passie. We hebben nog zoveel plannen.’’

Zoals?

,,We willen er een bloeiende zaak van maken. We denken aan een nieuwe inrichting. En we kijken vooruit. Ik denk niet dat ik dit werk na mijn 65-ste kan blijven doen op dit niveau. Ik wil het niet zover laten komen dat de gasten zeggen: moet je die arme ouwe tak daar eens zien rondschuiven. Ooit hopen we een luxe bed&breakfast te kunnen beginnen.’’

Je had het daarnet over eten op sterrenniveau. Streef je dat na?

,,Ik niet. Maar ik zou het voor Gewin wel heel erg fijn vinden. Ik gun het hem zo, ja. Of het voor de zaak goed is weet ik niet. De drempel is nu al hoog genoeg.’’