Bootjes op het Apeldoorns Kanaal

Beetje bij beetje wordt ons Apeldoorn steeds mooier. Al die inspanningen, kostbaar of niet, werpen zijn vruchten af. Dat Apeldoorn een mooie, moderne, groene en vooral leefbare gemeente is, mogen we best trots op zijn.

Toch blijf ik mij soms afvragen met welke filosofie dingen worden gebouwd of hersteld. Zo reed ik onlangs langs het vernieuwde stukje kanaal. Met een brede glimlach zag ik dat het cafeetje pal naast de Brug Deventerstraat in ere is hersteld en het café de stoeltjes langs het kanaal buiten heeft staan. Wachten is in eerste instantie op de zon.

In tweede instantie is het wachten op het prachtige turen naar de bootjes. De pleziervaart herontdekt ons Apeldoorns Kanaal. Ze verlaten de IJssel om van Dieren onderlangs naar Hattem te varen, om daar weer verder te kuieren richting de IJssel. Ondertussen meren ze aan nabij het potlood in ons Apeldoorn, dat inmiddels klaar ligt voor hun ontvangst. Het feit dat er aanmeerpalen zijn aangelegd, maakt duidelijk dat de gemeente besloten heeft met visie te kijken naar de toekomst en deze bron van toeristeninkomsten nu zeker gaat aanboren. Het Apeldoorns Kanaal gaat weer open.

Helaas. Een droom, een utopie. Alhoewel, niet als het aan de Stichting Apeldoorns Kanaal ligt. Niet als het aan mij ligt. En niet als het aan de Apeldoorners ligt. Onderzoek van de Stichting laat duidelijk zien dat Apeldoorners graag zien dat dit kanaal bevaarbaar wordt. Het onderzoek stond in een rapport van 2009 – dat wel -. Ondertussen zijn we een wereldwijde kredietcrisis beland en zijn we een lokaal grondbedrijfprobleem rijker.

Het volledig bevaarbaar maken kost volgens het rapport zo’n € 120.000.000,-. Zal inmiddels ook wel wat duurder zijn, hoewel de grond rondom het kanaal niet zoveel meer waard kan zijn. Er zijn ook goedkopere varianten. Geld dat we niet hebben. Dit is echter een investering die we lokaal en provinciaal serieus moeten afwegen. Kosten die we kunnen verspreiden en door goede marketing en facilitering ook heus wel weer kunnen terug verdienen. Iemand met een bootje heeft immers wel een eurootje meer te besteden.

Daarnaast geeft het de stad een enorme boost en leefbaarheid. Het wordt er zienderogen veel leuker en gezelliger door. Het oog wil ook wat. De stad wordt meer stad en wordt hoe dan ook nog aantrekkelijker. Denk aan een diversiteit aan bars, restaurants, pannenkoekenhuizen die daar hun kansen zien. Voor toeristen overdag, voor de stappers in de late uurtjes. Een kade vol uitgaansplezier en vertier.  En niet vergeten een paar leuke woonboten.

Het rapport geeft een helder inzicht in kansen en mogelijkheden. De Stichting brengt natuurlijk het verhaal een heel stuk romantischer (net als ik), daar tegenover staat dat wij Apeldoorners alles wat geld kost en alles wat nieuw is bij voorbaat graag afschieten voor het een kans krijgt.

Mijn vraag is dus… Als je puur je gevoel laat spreken, jouw Apeldoorns hart: wil jij een bevaarbaar Apeldoorns Kanaal? Denk graag hardop over de kansen en wensen, romantiseer mee.