Cultuurverandering II: ‘zes voor de prijs van vijf’

De pap is al bijna weer gestort. Apeldoorn gaat de komende twee jaar met een College aan de start van zes wethouders. Afkomstig uit de politieke fracties van CDA, PvdA, D’66, LA, GroenLinks en ChristenUnie. De VVD is door de aan de onderhandelingen leidinggevende CDA-formateur niet uitgenodigd om deel te nemen. Het waarom is niet duidelijk. De VVD weet waarschijnlijk waarom, alsmede het CDA. Wij allen zullen het horen op de installatievergadering van het college, waarbij dan ook het coalitieprogramma voor de komende twee besproken wordt.

Opmerkelijk zal waarschijnlijk zijn dat het CDA v.m. (vervangend in plaats van Wegman) wethouder Stukker, D’66 v.m. wethouder Prinsen en de CU voormalig wethouder Blokhuis opnieuw zullen kandideren. Niet omdat het slechte wethouders waren (misschien in tegendeel zelfs). Wel opmerkelijk omdat raadpartijen (inclusief hun partijgenoten) nog geen maand terug hun staf braken over het vorige college waarvan deze mannen deel uitmaakten en zij gedwongen waren naar huis te gaan.

Even opmerkelijk zal de voordracht zijn van twee nieuwkomers in het College vanuit de PvdA; Kruithof en Leefbaar; Schutte. Twee raadsleden die deel uitmaakten van de Enquêtecommissie Grondbedrijf, die aan de wieg stond van het opstappen van het voltallige College. Allemaal begrijpelijk als je bedenkt dat elke stad van deze omvang nu eenmaal wethouders nodig heeft om al het dagelijkse politiek-bestuurlijke werk a raison van 70 uur per week te doen.

Wie vanuit GroenLinks in het strijdperk treedt lijkt nog niet duidelijk.

De vorige coalitie (die voor 4/6 de huidige vormt) heeft voor € 175.000,- een bezuiniging ingeboekt door af te spreken het aantal wethouders tot 5 te beperken. (Bedenk; één wethouder is salaris, pensioen, huisvesting, parttime secretaresse en facilitaire dienst.)

De vraag die zich opdringt is hoe alle huidige coalitiepartijen daar zo dadelijk mee om zullen gaan? Zeker in het licht van de uitgebreid beleden ‘cultuurverandering’. Natuurlijk vergt een nieuw college een breed draagvlak. Wij zien in de landelijke politiek waar het toe leidt als dat niet zo is. Dat hoeft lokaal nog niet te betekenen dat een draagvlakprobleem meteen ook een financieel probleem wordt. En de Rijksregelgeving geeft gemeenten ook ruimte om daarmee om te gaan.

Wordt het zes voor de prijs van vijf? Het scheelt in zo’n geval de (heren-, jammer, jammer) wethouders op een bruto salaris inclusief onkostenvergoeding van bruto € 110.000,- ongeveer € 800,- netto per maand.
Maar daar gaat het natuurlijk niet om. Wat is cultuurverandering?!