De klink, de kavelwinkel en de burgemeester

Het is weer bijna Nieuwjaar. Dat doet me denken aan het begin van dit jaar, 2016. Na vele jaren was er weer een nieuwjaarsbijeenkomst in het Stadhuis. Ik zou zeggen, zoals het hoort. Onze burgemeester hield een flitsende toespraak en memoreerde daarin ook aan onze intussen bij veel inwoners bekende gemeentelijke kavelwinkel. Met deze kavelwinkel in het voormalige postkantoor aan de Marktstraat beoogt de gemeente laagdrempelig te zijn richting potentiële kopers van kavels en panden. De winkel werd in 2013 geopend. De medewerkers van de winkel zijn enthousiaste lieden die hun taak voorspoedig invullen.

Bij mijn eerste bezoek aan de kavelwinkel kwam ik meteen een hindernis tegen. Normaal kun je een winkel binnenlopen doordat of de deur openstaat, vanzelf opengaat of doordat je de deurklink (deurkruk) naar beneden beweegt. Bij de kavelwinkel bleek dit niet mogelijk. Daar was sprake van een deurknop. Die werkt net als bij de meeste voordeuren van woonhuizen. Als je buiten staat kom je niet zomaar naar binnen. Met enige verontwaardiging ging ik het gesprek aan met de “winkelier”. Al snel bleek dat het aan hem niet lag. Wij hadden dezelfde wens. Er moet gewoon een klink aan de deur. Je hebt als gemeente het winkelconcept bedacht om laagdrempelig te zijn… toch? De klink was ook aangevraagd, maar ergens in het systeem…

Indertijd heb ik de zaak aan de toenmalige bestuurlijk verantwoordelijke persoon voorgelegd. Na enige tijd constateerde ik dat de gedachtewisseling geen gevolgen kreeg. De mensen die ik sprak, zowel binnen als buiten het Stadhuis, waren het allemaal met mij eens. “Ja, aan die deur hoort een klink.” Uiteindelijk heb ik de klink nog aan de orde gesteld in de raadsvergadering van 13 februari 2014. Daarna kwam er evenmin beweging. Bij wijze van ludieke actie in het kader van de verkiezingen heb ik toen op 14 maart 2014 laten zien, onder het toeziend oog van Bert Felix van De Stentor, dat het best mogelijk was om een klink te bevestigen. Voor de fysieke prestatie had ik 7 minuten nodig. De klink heeft enige tijd aan de deur gefunctioneerd. Is er een paar keer af geweest, weer aangezet, weer afgehaald. In verband met veiligheid was er een nader onderzoek nodig. Degene die daarvoor verantwoordelijk was had zijn zaken snel op een rij. Er waren drie manieren om met de klinkvraag om te gaan, waarvan er twee positief waren voor de klink. Conclusie: het kan. Werkelijkheid: het gebeurt niet. Vermoedelijk is er iemand die het te duur vond. Dat begrijp ik dan weer wel: De renovatie van het Stadhuis kost 27,8 miljoen, verschillende mensen die een kavel kochten kregen een klus bon van € 1500, -, er zijn rond de toekenning van kavels diverse feestelijkheden georganiseerd (die moeten tenslotte ook betaald worden). Heel begrijpelijk dat er dan niet tweeduizend euro over is voor de veiligheid rond de klink. De klink zelf is overigens niet zo duur. Trouwens de klink die ik er toen aangezet heb moet nog ergens zijn. Waar de klink nu is? Vermoedelijk in de koffer van de Technische Dienst van het Stadhuis. Tenminste als nog iemand het verhaal van de klink kent.

Wat heeft de burgemeester er dan mee te maken?
In zijn toespraak aan begin 2016 sprak hij over het succes van de kavelwinkel. Hij sprak: “En toen moest er alleen nog een klink aan de deur.” Aan het einde van de bijeenkomst melde ik hem dat de klink er nog steeds niet aanzat. Hij kon het bijna niet geloven. Nu zijn we bijna toe aan zijn volgende nieuwjaarstoespraak en de klink zit er nog steeds niet aan. Ik ben benieuwd wat hij er deze keer over gaat zeggen.

De gemeente is soms een grillige werkelijkheid, tenminste dit wordt menigmaal zo door onze inwoners ervaren. Want de gemeente die aan de ene kant naast alle correct uitgevoerde verplichte handelingen als het afgeven van rijbewijzen, paspoorten allerlei vergunningen en tevens in staat is tot geweldig complexe prestaties, zoals een de organisatie van de Giro en dit voorbeeldig weet te volbrengen. Zo goed zelfs dat Apeldoorn over de grenzen uitblinkt in organisatietalent. Onder diezelfde aanduiding “gemeente” blijkt het verwezenlijken van een klink aan de kavelwinkel binnen 2,5 jaar niet mogelijk. Bijzonder hè. Of misschien ook niet. Het is alleen zo jammer dat al die top presterende medewerkers met heel gewone of soms heel bijzondere opdrachten zo vaak aangesproken worden op het gedrag van zwervende klinken, terwijl zij daar part nog deel aan hebben. Maar wie weet, het is nog geen 2017.

Peter Buijserd is fractieassistent van de gemeenteraadsfractie van het CDA