Participatiesamenleving

We leven in een geweldige tijd. Maar dat geldt niet voor iedereen. De troonrede vorige week dinsdag bevatte weer allerlei uitspraken over de economische crisis, hoewel het woord bezuinigen geen enkele keer werd genoemd. De miljoenennota bevat ingrijpende maatregelen.

Gezinnen worden naar het nu lijkt financieel extra getroffen. Ook de ontwikkelingen voor kwetsbare ouderen leiden tot vragen over de toegang tot passende zorg. Wie moet daar straks over gaan? De gemeente of de zorgverzekeraar? En het ‘gebouw’ van de werkzekerheid schudt op zijn grondvesten. Wanneer sprake is van ontslag gaat het inkomen zodanig snel achteruit, dat de aangegane vaste financiële verplichtingen niet lang kunnen worden nagekomen. Zodra het gezinsinkomen 30% of meer afneemt valt dat niet op te vangen.

De centrale boodschap vanuit de regering lijkt dat we het van de overheid niet moeten verwachten. Het verwondert mij daarom dat de regering, die vooral haar eigen uitgaven moet aanpassen, zo nadrukkelijk oplegt hoe ze vindt dat haar burgers moeten participeren. Het lijkt me beter dat de overheid zich bekommert over haar eigen uitgavenpatroon en verduidelijkt welke rol ze zelf nog speelt. Bijvoorbeeld zou gesnoeid kunnen worden in adviescommissies, ministeries en regelgeving die burgerinitiatieven voor participatie frustreren. De overheid zou zich niet moeten bemoeien met de uitvoering van taken die ze heeft afgestoten. Dat geldt ook voor taken die de landelijke overheid naar plaatselijk overdraagt. Anders is sprake van een controlestaat. Mij lijkt dat een verslechtering ten opzichte van de verzorgingsstaat.

Overheid, richt je op je eigen rol en opgaven en geef duidelijker ruimte aan de ontwikkelingen in de samenleving in plaats van die te frustreren.

Lees ook de eerste reactie van onze landelijke ChristenUnie politici: http://www.christenunie.nl/k/nl/n8447/news/view/571242/59042/kabinetsplannen-kosten-banen-en-plunderen-gezinsportemonnee.html

Jeannet Huizing, gemeenteraadslid ChristenUnie