1-2tje: het feest van de herkenning

Het was het feest van de herkenning afgelopen week, Jook. Het begon vorige week woensdag, toen ik voor de tigste keer in het stembureau zat. Ik doe dit al meer dan 25 jaar met een zeker genoegen, om mijn politieke bijdrage veilig te stellen. Het is altijd een prettige gestructureerde bezigheid die altijd hilarische momenten kent. Opmerkingen tegen mij van: “Je bent hier ook niet weg te branden!” sieren zo’n dag.

Ik stem altijd, maar dit keer ging ik politiek over de schreef. Voor het eerst op D66, omdat ik denk dat te veel haantjesgedrag in de top van Nederland niet goed werkt. Pechtold werkte net voor mij als een soort wijze man die de anderen laat ontdekken wat hij allang weet: wijsheid in gedoseerdheid. Hij is eigenlijk de landelijke Olaf Prinsen, onze eigen lokale Pechtold. Maar Jook, dat stemmen met het papier is zo 1970 en niet gelikt.

Over 1970 gesproken afgelopen zondag was ik in het Mheenpark met onze Randy, knuffelbeer Rob en krullenbol Henk op het Legends Festival. Ik vond het een supergebeuren; wát een goeie sfeer en een heerlijk hippiegevoel. Allemaal natuurlijk wat meer rimpels en hangertjes,  maar het was echt superdepuper. Zelfs ik viel niet op tussen al die ouwe hippies. Het grappige is dat tweederde van alle bands de afgelopen jaren op een of andere manier in het Bluescafé hebben gespeeld en een paar in Gigant. De programmering was erg divers, voor elk wat wils en voor ons als fotografen een waar paradijs.

Ik weet wel waar mijn expo in 2014 over gaat: rimpels en hangwangen. Kan ik mezelf ook eens op de foto zetten. Zelfspot is altijd goed, Jook. Eigenlijk moet je altijd een keer per dag kunnen lachen om jezelf.  Nou ja, lachen dat doe jij ook altijd. Jij bent altijd zoooo herkenbaar qua lach: als een soort baken in dichte mist.

Ja, en jij bent ook weer 29+ geworden. Dat wordt weer een feestje bij jou. Zet de rosé maar vast koud, want er is veel te lachen en te bepraten. Ben jij je ook al aan het voorbereiden op de btw-verhoging voor onze opdrachtgevers? Wat een gedoe toch. Ik baal altijd zo van de noodzakelijke administratie, zakelijk gezien. Volgens mij is het ook niet jou favo bezigheid.
Ik ben gisteren nog naar Martin Hoogeboom geweest. Wij zijn nu klaar met ons project De zeven deugden en zeven zonden. Reinier gaat nu de teksten erbij schrijven en we gaan nog bedenken wat we er mee gaan doen.

Nou Jook, ik moet straks nog naar een overleg voor Help-Portret. Ik vertel je daar de volgende keer meer over.

–

Het 1-2tje is een rubriek waarin Apeldoorn Direct-fotografen Peter Vroon en Joke de Wolde met elkaar in gesprek gaan en zich hardop van alles afvragen over wat er in hun ogen nu werkelijk speelt in Apeldoorn. Wees zo vrij en praat hieronder gerust, doch op respectvolle toon mee met Peter en Joke.

Lees ook de vorige 1-2tjes:

• Deel 22: – Joke de Wolde: geen stress
• Deel 21: – Peter Vroon: een weekend vol muziek
• Deel 20: – Joke de Wolde: even zaniken
• Deel 19: – Peter Vroon: boos en verdrietig… ‘Kut!’
• Deel 18: – Joke de Wolde: vechten tegen de ziekte… en de pondjes
• Deel 17: – Peter Vroon: kleine zaken en andere levensgeneuzel
• Deel 16: – Joke de Wolde: toeristje koesteren
• Deel 15: – Peter Vroon: zomer in apeldoorn
• Deel 14: – Joke de Wolde: ff niks
• Deel 13: – Peter Vroon medezeggenschap en kringloop
• Deel 12: – Joke de Wolde ik ben pissig
• Deel 11: – Peter Vroon: de strijd van mijn helden
• Deel 10: – Joke de Wolde: respectloos modder gooien
• Deel 9: – Peter Vroon: integratie
• Deel 8: – Joke de Wolde: helden die strijden
• Deel 7: – Peter Vroon: trots op Apeldoorn!
• Deel 6: – Joke de Wolde: niet zeiken, genieten!
• Deel 5: – Peter Vroon: groene stad, festival en Foto Biënnale
• Deel 4: – Joke de Wolde: benauwende vrijheid!
• Deel 3: – Peter Vroon: moeten ouders prioriteiten stellen?
• Deel 2: – Joke de Wolde: haantjesgedrag of aanstelleritus?
• Deel 1: – Peter Vroon om je dood te ergeren!