Mooie spullen maar dat vindt niet iedereen

Ik ben een groot voorstander van het principe van de kringloopwinkels. Nog mooie bruikbare spullen krijgen elders een tweede leven. Niet alleen de minder bedeelden zijn er klant, ook mensen die houden van snuisterijen, verzamelaars en kunstenaars tref je er aan. Toch is er in de Apeldoornse kringloopscene iets aan de hand. Ze willen mijn mooie spullen en die van vele anderen niet meer hebben. Het gebeurde mij niet één, niet twee maar inmiddels al drie keer dat ik huiswaarts reed met een auto die nagenoeg even vol was als toen ik naar de kringloop toe reed. Vol van frustratie omdat kennelijk niets goed genoeg was voor de kringloopheren. Nou snap ik dat ze niet alleen maar ouwe meuk willen hebben en enigszins kritisch kijken maar kennelijk is het in Apeldoorn alleen goed genoeg als het glimmend gepoetst is, nog in de verpakking zit, het prijskaartje er nog aan zit of de verf nog nat is. Voldoen uw spullen niet aan een van de genoemde criteria kunt u zich een ritje naar de Aruba beter besparen. Dat bespaart u bovendien een flinke discussie met iemand die er wat betreft bruikbaarheid van goederen nogal buitenaardse meningen op na houdt en deze niet al te subtiel aan u zal gaan vertellen.

Omdat ik mijn spullen te goed vond om ze bij de buren van het kringloopdepot,firma Circulus, te dumpen bracht ik, de goeierd, ze naar de kringloopwinkel in een van omliggende dorpen. Waar ik vriendelijk werd ontvangen, mijn goederen in dank werden aanvaard, de koffie klaar stond en ik bovendien een folder meekreeg met wat zij allemaal voor goeds doen in het dorp. Toen wist ik zeker dat een lesje in klantvriendelijkheid en nederigheid voor de Apeldoornse kringlooporganisatie misschien zo’n gek idee niet is.    

(foto: Peter Vroon)