Believe Movie

Eergisteren werden wij verrast met de mededeling dat onze dochter Neri kaartjes voor ons had gewonnen voor de Believe Movie (https://www.apeldoorndirect.nl/buzzz/en-de-justin-bieber-kaartjes-gaan-naar_20131230). Zoals ik al tegen Joke (de Wolde) op Facebook zei: “Dit komt als een donderslag bij heldere hemel. :)”. We wisten natuurlijk van niets. Maar goed, wij ‘moesten’ dus ook naar DE film van Justin. Nou ben ik zelf als contactpersoon van Ian Thomas ook regelmatig backstage en ben ik best wel benieuwd hoe het dan bij Justin zou gaan. Ik zag dit dus meer als een beroepsmatig bezoekje aan de bioscoop.

En vandaag was het dan zover. Samen met Rosita, Neri en Petra naar de bioscoop. Om niet al teveel op te vallen in de zaal zijn we (Rosita en ik) vlak voor het begin van de film naar binnen gegaan. Of dat een verstandig idee was, weet ik eigenlijk niet eens. Naar binnen gaan als de film al is begonnen, leek me niet echt een goed plan. Ach, ongezien zou ik toch niet binnen kunnen komen als man! Want dat is mijn eerste handicap als je naar de Believe Movie gaat. En dan ook nog eens een volwassen man. In de zaal spotte ik nog een medemens van het mannelijk geslacht, maar die zat zo ongeveer in zijn vriendin ‘begraven’ dus of hij veel van de film heeft gezien weet ik niet. Gemiddelde leeftijd schat ik zo ongeveer op een jaar of 15. Dat was tot vorig jaar nog de grens waarop je geen alcohol mocht kopen en volgens mij hebben ze zich daar netjes aan gehouden met in het vooruitzicht Justin mega groot op het witte doek. De zaal zat overigens niet eens helemaal vol. Zou dat zijn vanwege de datum, het is immers 1 januari, het aantal Beliebers in Apeldoorn of is het de populariteit van de wereldster die aan het afnemen is? Wie zal het zeggen?

Eerst nog wat reclame bekijken van wat plaatselijke bedrijven voordat de Movie begint. De zaal houdt zich nog verdacht rustig. Is het stilte voor de storm of hebben ze zich toch niet allemaal aan de alcohol-wet gehouden gisteravond? En dan gaan de lichten uit. Ik voel in mijn nek de spanning opwellen. We zitten op rij 9. Niet de voorste rij, maar voor ons zit in ieder geval niemand. Hier en daar wordt er nog wat gebabbeld over vannacht en of er goed geslapen is. Wakker liggen kon in dit geval dus twee redenen hebben.

En dan gaat het echt beginnen. Ik voel koude lucht, is het de airco of de gespannen sfeer? Vooral afwisselende beelden van het concert en wat er achter de schermen gebeurt komen voorbij. En schreeuwende fans, veel uitzinnige fans. Dan val ik achterover als ik een man van ongeveer mijn leeftijd met een tattoo van het gezicht van Justin op zijn been zie voorbij komen. Ik weet dat er BoyBeliebers zijn (jongens die de muziek van Justin mooi vinden), maar deze kwam wel ‘hard’ aan.
Ondertussen blijft het toch redelijk stil in de zaal. Ik hoor wel af en toe een lach of een uitroep van herkenning bij het zien van bepaalde beelden achter mij, maar echt schreeuwende fans hoor ik in de zaal nog niet. Op het scherm wordt er in ieder geval wèl flink geschreeuwd. Uit eigen ervaring kan ik vertellen dat als je daartussen staat je echt oordoppen nodig hebt.

Dan is het pauze geweest en komen Rosita en ik net even iets te laat binnen. Ze waren alweer begonnen. En dan loop je dus als volwassenen even door het beeld. De beelden van Avalanna werden geprojecteerd op het doek. Een jong meisje dat erg ziek was en Justin heeft haar geprobeerd er bovenop te helpen met zijn muziek. Avalanna heeft haar ziekte helaas niet overleeft en Justin zong zijn laatste ‘One less lonely girl’ speciaal voor haar. Achter mij hoorde ik menig fan snikken en naar een zakdoek grijpen.

Verder was de film vooral een documentaire over wat er zoal achter de schermen gebeurt en hier en daar een stukje van de concerten. Een verhaal van een artiest, zoals er veel zijn, maar dan in het groot en met veel geschreeuw. Fans zullen vast genoten hebben van deze film, al denk ik dat de beelden voor de echte Beliebers niet eens nieuw zijn. Voor mij was het vooral weer eens een leuke ‘ervaring’ en vond ik het vooral leuk dat Neri ook moeite heeft gedaan om ons hier naar toe te krijgen. Maar een Belieber zal ik in ieder geval niet worden.