Blog 4 over vriendschap: Vallen en opstaan

Bij vriendschap is de val niet belangrijk, maar wel het durven opstaan

,,Dit gaat slecht aflopen!”. We zitten op een terras in Utrecht, Springhaver om precies te zijn, halverwege de jaren 80. Zojuist een ziekenhuisbezoek achter de rug. De zon schijnt genadeloos op onze gezichten, we drinken bier en eten bitterballen. Het leven heeft honger en dorst, nadat we zojuist hebben geconstateerd dat een leven aan de verliezende hand is.

Ik ben in gezelschap van Ton Balsems, een collega. Nu zitten we hier op het terras van Springhaver, kijken naar het leven, kijken naar kortgerokte meisjes en vrouwen en beseffen, beseffen dat we afscheid moeten nemen, afscheid van een leven. We beseffen dat we in een onvermijdelijke vrije val zitten.

Profiel:
Ton Balsems is een verpleegkundige die het conflict goed kan hanteren, die meebuigt met de cliënt, een stukje oploopt met de cliënt, die mee gaat in de fantasie van de cliënt.. Die in staat is de escalatie van het moment om te zetten in rust, om te zetten in energie, om te zetten in brandstof. Mooi om te zien én mee te maken, geweldig eigenlijk. Onze raakvlakken liggen in de afwijking, in het verzet tegen het gewone, in het oprekken van regels en het buiten de paden treden.

Vriendschap
Hier staat vriendschap voor fantasie, voor het oprekken van de waarheid, voor het vergroten van de horizon om daarmee ruimte te scheppen, om na de val op te staan, om de tijd te nemen voor recuperatie, voor het herstel van de krachten.