Buitenlandse zwerfhonden en het kinderpardon

Twee krantenartikelen gelezen op één dag:

Kinderpardon
Na lang sleuren en trekken is er een kinderpardon (Minister Teeven was het er niet mee eens, knarsetandend noemde hij dit “het zuur”). Veel kinderen die al jaren in Nederland wonen vallen buiten dit pardon, triest maar zij moeten – hoewel vernederlandst en al boerenkool etend – terug naar de ellende die de ouders ontvlucht waren. Reden: zij voldoen niet aan de voorwaarde dat ze zich regelmatig moesten melden bij het asielzoekerscentrum. Kafkaiaans, want via de burgerlijke stand en de basisscholen is bekend dat deze kinderen al die wettelijke jaren in ons land hebben gewoond. Maar ja zeggen de coalitie partijen, regels zijn regels. Terzijde: de Tweede Kamerfractie van de PvdA (een partij waarvan ik een humaan beleid had verwacht) verzet zich niet tegen deze rigide en onmenselijke uitleg van de regels.

Buitenlandse zwerfhonden
Door de economische crises zijn er steeds meer zwerfhonden in het buitenland. Gelukkig is er een stichting die zich het lot van deze zielige honden aantrekt: “Dierenhulp zonder grenzen”. Deze stichting is opgericht om kansarme dieren uit het buitenland te helpen. En zoals de naam al zegt, het helpen van dieren houdt niet op bij de landsgrenzen.

Commentaar
Soms ben ik een beetje verward over het nieuws wat tot mij komt en begrijp ik de maatschappij niet helemaal. Prioriteiten, mededogen, onbegrip, ergernis, allemaal emoties die mij op zo’n krantenlezende ochtend overvallen en een beetje treurig maken.