De Nieuwe Wildernis in Gigant

Wat een prachtige film, gelet op de lovende kritieken alom sta ik daar blijkbaar niet alleen in. Wat ik overigens zo leuk aan de film vind is de combinatie van (jeugd)herinneringen en de nieuwe wildernis. Het vrolijke leven van strontvliegen, de jonge gansjes, de kikkervisjes en enorme kuddes paarden die ik alleen maar uit BBC-Azie ken. Het maakt de film zo Hollands maar door die combinatie toch weer anders.
De beelden van de “nieuwe wildernis” waarin het overleven sterk naar voren komt wordt ook nog een intrigerende film waarin de empathie van mensen voor “harige” beesten met grote ogen duidelijk naar voren komt. Het medelijden dat door de zaal gaat als het veulentje en het reekalfje dood gaan steekt schril af bij het gegrinnik bij de plop waarmee een ijsvogeltje een visje doodmept op een tak. Daartussen in zit dan weer de vos die een fors aantal jonge gansjes klaarmaakt voor een latere maaltijd. Ook lief natuurlijk die jonge vosjes, toch? De commentaarstem van de film relativeert alles dat het een lieve lust is…… lullig voor de gansjes maar een vos moet ook eten nietwaar, hij doet het niet voor de lol en verspilt niets. Tot en met het overlijden van het veulentje, het einde duidelijk ingeleid en acceptabel gemaakt voor de kijker. “Het instinct weet wat er gaat komen en veulentje berust er in” . Maar ook, juist omdat de beelden zo herkenbaar zijn (weer wat anders als dolfijnen, olifanten en kolibri’s) een film om kinderen mee naar toe te nemen.
PS. Waar ik nu op ga wachten is de dvd over hoe de film tot stand gekomen is, volgens mij was dat een uitdaging en vaak behoorlijk afzien.