De proeverij: BOKBIER

Het is er weer: bokbier. En dus moet je dat gaan proeven. Ik had van allerlei merken een sixpack gekocht. Vijf in totaal.
‘Moeten we dat allemaal met z’n tweetjes opdrinken?’ vroeg De Vrouw. De Vrouw houdt niet van bokbier. En dus vroegen we her en der wat vrienden en bekenden om mee te proeven. Ze kwamen ook nog en op een zonnige herfstzaterdagmiddag gingen we er eens goed voor zitten.

Vijf soorten bokbier, dus. Een van de gasten had een zesde meegenomen. De Tarwebok van Heineken en de Herfstbok van Grolsch had ik in de winkel op de schappen laten staan, vanwege het hoge plakbekgehalte. Mierzoet en vies, dus. Bleven over: Schultenbräu, Hertog-Jan, Bavaria, Amstel, Brand en La Trappe. In die volgorde namen we ze tot ons; het was ook de volgorde oplopend in sterkte/alcoholpercentage.
Om de smaak in de mond wat te neutraliseren, serveerden we allerlei hapkes bij het bier: verschillende kazen (waaronder een Italiaanse met truffel erin), chutney, everzwijnpaté, rauwkost, mosterdchips en uiteindelijk een joekelpan erwten-pompoensoep.

Over de uitkomst kunnen we kort zijn. De Schultenbräu is wat plat, beetje zeepsop in de mond, was de algemene indruk. Hertog-Jan is vol van smaak met een mooie rode kleur. Bavaria Hooghe Bock sprong er echt uit: vol, voorzien van een vleugje vanille en krachtig. Amstel vonden we nogal karakterloos zo vlak na de Bavaria. De Brand Dubbelbock bleek weer een zeer mooie, met een stevige schuimkraag en prachtige donkerbruine kleur. Maar de top vonden we toch die La Trappe bockbier: er zat wat zurigs in en was dus fris en verrassend.

Niet fris, maar wel verrassend, zeer zeurderig vervelend en toch ook zuur, was de kater de volgende dag. Maar die kan ook zijn gekomen van de vele Jupilers of platte Grolsch of Dommelsch die we als toetje namen.

–
Apeldoorn, oktober 2013

(Met dank aan Ineke, Robert, Marja, Piet, Richard en Luuk voor de hulp bij het opdrinken.)