Dieven op het paleis?

Soms kunnen wij enorm genieten van klein geluk. Een mooie bijna-lentedag, je voelt het en ruikt het in de lucht. Ultiem geluk is op zo’n dag samen met gelijkgestemde klein-gelukszoekers een wandeling te maken in een van de vele prachtige stukken natuur in en rond Apeldoorn. Nu eens hier, dan weer daar. Er zijn genoeg plekken om uit te kiezen, allemaal even mooi, allemaal met hun eigen charme.

Ons geluk wordt niet verstoord door het feit dat we soms een stukje moeten rijden voor we ter plaatse zijn. We gebruiken de rit om alvast de allerbelangrijkste zaken in ons leven uit te wisselen. Zo tuffen wij op een semi-zonnige ochtend naar een van onze vaste wandelstekken, het achterpark van Paleis ’t Loo.

Dat de Amersfoortseweg afgesloten blijkt, en wij de parkeerplaats bij het achterpark niet kunnen bereiken, ach… er zijn belangrijker dingen in het leven. Nog steeds goedgemutst begeven we ons naar de betaalde parkeerplaats bij het paleis, die nog wel bereikbaar is. Een van ons beschikt nog over een aantal eerder aangeschafte parkeermunten, dus met het uitrijden moet het goed komen.

Als we een uur later met hart, hoofd en longen vol ruimte, lente en frisse lucht terugkomen bij de auto, en onze uitrijkaart willen ophalen, stuiten we op een klein dompertje: bij de parkeerautomaat kun je niet met de oude parkeermunten betalen. Nu zijn wij niet gauw uit het veld geslagen, en besluiten ons tot het loket te wenden, waar ze zeker onze munten zullen inwisselen tegen geld of een uitrijkaart.

Helaas, horen we van de vriendelijke loketmedewerkster. De munten zijn niet meer geldig. We mogen ze weggooien.

Huh? We hebben die munten toch gekocht? Dan heeft men ons ten paleize geld afhandig gemaakt onder valse voorwendselen, met de belofte dat we er een dienst (parkeren) voor terugkrijgen, maar zonder die belofte na te komen. Bij ons thuis heet zoiets fraude, of diefstal.

Dieven op het paleis? Vast niet. Alleen goed bedoelende beleidsmakers die wel eens een beetje dom zijn en vergeten aan hun trouwe klanten te denken. Als we even later het terrein afrijden nadat we vijf euro hebben gedokt voor één uur parkeren, voelen wij ons in elk geval bestolen.