Cultuur kom je soms tegen op de meest onwaarschijnlijke plekken. Zo dachten wij toen we in ons dorpse huisje in de stad kwamen wonen, dat we zomaar een strookje kiezels voor de deur hadden. Een wat onhandig mini-veldje met stenen, op de grens van tuin en straat, dat zich vooral onderscheidde door een grote aantrekkingskracht
Ik ben een kind van de jaren ’50. Opgegroeid in een rijtjeshuis, in een groot dorp in de provincie Gelderland. Niet Apeldoorn, maar dat had het evengoed wel kunnen zijn. Want overal was er diezelfde naoorlogse ontwikkeling: een grote vraag naar woningen, en weinig aanbod. Vooral vlak na de oorlog was de woningnood groot. Iedereen
Ik zal het meteen maar toegeven… ik heb iets met bomen. Ik ga niet zo ver dat ik dagelijks knuffel met onze parasolplataan, of zelfs maar ons mooie, ranke berkje geregeld over z’n stammetje aai, maar bomen hebben wel wat. Iets robuusts, of juist iets vertederends, nu eens sterk en stoer, dan weer fragiel en
Bij ons om de hoek staat een oude boerderij. Nou ja, oud… Dat is ook maar betrekkelijk. Ik ken oudere gebouwen, maar boerderij de Veldekster, gebouwd in 1840, maakt wel een uitzonderlijk aftandse indruk. Het dak is hier en daar verzakt, dakpannen zijn verdwenen of liggen aan scherven op de grond, muren vertonen brede scheuren, bramenstruiken
Soms kunnen wij enorm genieten van klein geluk. Een mooie bijna-lentedag, je voelt het en ruikt het in de lucht. Ultiem geluk is op zo’n dag samen met gelijkgestemde klein-gelukszoekers een wandeling te maken in een van de vele prachtige stukken natuur in en rond Apeldoorn. Nu eens hier, dan weer daar. Er zijn genoeg
