Generatie NU vs. @Oudjes zonder #hashtags

Onlangs voerde ik een klein pleidooi voor het gebruik van moderne communicatie en hoe het mij hielp om steeds makkelijker en vaker in contact te zijn met vrienden over de hele wereld. Ik vertelde hoe blij ik word van hun aanwezigheid in mijn leven, de toegevoegde waarde die social media geeft om ze dichtbij me te houden. Daar kan geen brief met postzegel tegen op concurreren.

De opmerkingen dat het nooit echte vrienden zijn vind ik deels te begrijpen, maar minstens zo loos. Dat Facebook iedereen over één kam scheert en al je volgers vrienden noemt, is geen verzinsel van mij en dus enigszins onnodig om mij tegen die terminologie te verdedigen. Mijn moeder en neef zijn inderdaad niet mijn vrienden, maar familie. Toch zijn ze enorm dierbaar en horen ze thuis in de lijst zoals Facebook ze noemt. Verdorie, verdedig ik me alsnog.

Naast een aantal vage kennissen die ik uit interesse accepteer (zelfde muziekstijl, zelfde films die we leuke vinden enz.) als vriend, heb ik in mijn vriendenlijst enorm veel mensen van wie ik graag wil blijven weten, hoe het met ze gaat. Soms in 100 tekens, dan weer met een mailtje. Waarneer ik zin heb en voor sommigen – eerlijk is eerlijk – voor wie ik tijd maak. Iedereen in mijn vriendenlijst die een glimlach op mijn gezicht weet te toveren, is een vriend. Een ieder in zijn soort.

Dat met name oudere mensen het allemaal maar raar en onpersoonlijk vinden, begrijp ik dan ook niet. En dat dat de generatie-NU is, daar leg ik me absoluut niet bij neer. Gelukkig maakte ik onlangs via Whatsapp een afspraak met mijn echt goede vriend Sander. We besloten de vriendschap kracht bij te zetten met een hapje bij het #lekkergezellig @Martinspaslaan, terwijl we de enerverende week met elkaar deelden. Live en tegen over elkaar. Naast ons nam een stelletje plaats die zonder mobiele telefoon niets anders kon doen dan klagen. Onkruid verwijder je makkelijk. Al snel maakten ze plaats voor een nog ouder stelletje. Toen herinnerde ik me dat onkruid echter nooit vergaat. Het saaie stel bekrachtigde de saaiheid door in een gezellige brasserie de kranten open te vouwen en minutenlang niets tegen elkaar te zeggen.

Je kan dan zeggen dat de jonge generatie anders communiceert, maar wat ze met elkaar communiceren is vaak treffend en to the point. In mijn eigen ogen toch een heel stuk eerlijker en oprecht, dan wanneer je niets meer tegen je beste vriend te zeggen hebt en je de echte waarheid verstopt achter een krant. Daarom bestaan er iPads! Je kan je er nooit achter verschuilen.

En terwijl ik me dit bedenk, pak ik gauw mijn iPhone voor een foto. Klik…en Tweet.
Naar al mijn vrienden.