Genesis Project bezorgt Gigant-publiek topavond

Een optreden waarbij een band een wereldberoemd muziekstuk gaat naspelen, brengt een zeker risico met zich mee. Vorig jaar deed Genesis Project Gigant aan met de Lamb lies down on Broadway show. Het was toen goed, maar bij sommige stukken vertilde de band zich aan het stuk waardoor het allemaal net niet af was. Zaterdagavond was dat een ander verhaal. Genesis Project is gegroeid en niet zo’n beetje ook.

Seconds out stond op het menu. De beroemde live dubbel LP uit 1977 , de eerste met Phil Collins als leadzanger en de laatste waarop gitarist Steve Hackett meedeed. Veel stukken van de eerdere LP’s Selling Engand by the pound en Trick of the tail kwamen voorbij en werden waanzinnig goed gespeeld.

Zanger Roland van der Horst, die we ook kennen van Mangrove, stond niet eerder met zo’n groot zelfvertrouwen op het podium. Grapjes met het publiek, een rondje met de tamboerijn door de zaal, de Phil Collins act, weer met tamboerijn, niets was hem te gek. Verrassend was dat hij de extra drumpartijen voor zijn rekening nam en ook dat deed hij goed. Waar hij eerder voorzichtig als extra drummer expirimenteerde gaf hij de band gisteren precies dat paar extra ballen dat nodig was om een bovengemiddeld goede en vooral lange show neer te zetten.

De band klonk hecht, de arrangementen waren perfect uitgewerk, solo’s klonken zoals dat hoort en de juiste sfeer werd goed gepakt. In de zaal veel liefhebbers, veel vijftigers maar natuurlijk ook de jongere genraties waaronder bazbo die we natuurlijk kennen van zijn verhalen op dit forum. Genoeg redenen om bazbo eens te vragen wat hij er van vond.

<bazbo on>
‘Tsja, als verstokte progrockfan kon ik natuurlijk niet om dit optreden heen. Allemensen, wat klonk het lekker, zeg. Hoogtepunten vond ik Firth Of Fifth met de ‘zwevende’ gitaarsolo en het lange Supper’s Ready. Vooral het orgelsolowerk in dit laatste stuk in 9/8 maat was goed voor kippenvel. Je kon zien dat de heren er plezier in hadden en horen dat ze als band gegroeid zijn. Weg was de onzekerheid van vorig jaar. Topavondje!’
<bazbo off>

De twee dikke vijftigers die op de eerste rij zo nu en dan volledig uit hun dak gingen gaven misschien wel het mooiste compliment aan de band door elke song bijna woordelijks mee te zingen en zich te gedragen als de meisjes vroeger bij Doe Maar. Leuk om te zien en een terecht compliment.

(Foto’s: Peter Vroon en wederom een filmpje van bazbo)