Getikt: De Stadsoase

Het laatste ‘Getikt’-kolommetje dat ik hier intikte was op 6 september 2017. Tussentijds heb ik op Facebook heerlijk van me af lopen tuffen, ik word daar namelijk serieus genomen, daar heb ik een bloedhekel aan en belandde zo in een soort van vicieuze cirkel.  Die heb ik inmiddels doorbroken al kan ik het niet laten daar af en toe nog wat te jennen om te voorkomen dat een argeloze voorbijganger in de buurtsuper het over zich heen krijgt. Inmiddels ben ik professioneel werkzoekende omdat het megalomaanmannetje van een baas van mij niet op kon tegen mijn overhangende ego en verbluffende inzichten. Hij blij, ik blij, hoewel… Vind maar eens een baan als jongbejaarde.

Over nu tot de orde van mijn getikte wereld… want berg je maar, ik heb er weer zin in!

Ik ben al jaren trouw bezoeker van de Stadsoase. Fantastisch initiatief voor jong en oud. Fijne muziek, meestal, lekker drankje en een ontspannen sfeertje, chapeau Gigant! Het enige wat tegen kon zitten was het weer maar ook dat zit sinds de klimaatverandering wel snor tegenwoordig.
Maar wat schetst mijn verbazing afgelopen zondag? (Lees: Gaat over mijn irritatiegrens heen?) Als je op de trap langsop Coda gaat zitten moet(!) je daar ook iets bestellen.

Ik word daar een tikje nerveus van en ik was al geïrriteerd door het slecht afgeregelde geluid van de band dus neem het mij maar eens kwalijk. Voor ik kon losbarsten in een ferme donderbui verontschuldigde de bediendame zich: ,,Helaas meneer, ik moet dit zeggen, ik kan er ook niets aan doen.” Heel even wilde ik zinspelen op de tweede wereldoorlog; Befehl ist… maar ik ben milder geworden. Mijn buurvrouw Sonja zag de bui al hangen en bestelde een biertje voor mij en smoorde zo mijn nog steeds opborrelende tirade. Maar vreemd blijft het, al die jaren vrij om te staan of te zitten waar je wilde zonder dwang en nu, consumptie verplicht.

Nog even over de geluidsregelaars, ik sprak de jongeman achter de knoppen aan over de luide bassen en drums die de rest overstemde. Zijn verweer was dat lage tonen verder dragen dan de hoge. waar, maar dat is dus juist de kunst, het zo te regelen dat alles voldoende ver draagt. Ik snap dat er veel vrijwilligers nodig zijn om Gigant draaiende te houden maar goed geluid lijkt me essentieel voor artiesten. Regel dat dan ook goed. Ik sprak de zangeres van de band na afloop en vroeg of ze wat voor me wilde zingen want ik had haar niet kunnen horen. Ze ging achter uit haar strot en ik was verbluft, zo mooi! Gemiste kans Gigant, regel dat in het vervolg.