Indrukwekkend optreden Tim Akkerman en Jayah

Er zijn van die optredens waarbij je als recensent geen kritische opmerking kan plaatsen. Dat alles klopt, van een heerlijk voorprogramma tot een dito hoofdact. Vrijdag 2 mei, was zo’n avond. Eerst betrad de band Jayah het podium, gevolgd door Tim Akkerman en zijn Ivy League. Slechts 200 bezoekers waren hier getuige van en dat is de enige kritische noot die op deze avond van toepassing was. Beide bands verdienden een uitverkocht huis.

Jayah bestaat uit de zoetgevooisde en oog- en oorstrelende Anna Verhoeven en haar vier uiterst talentvolle bandleden om haar heen. Een relatief jonge band, maar het klinkt alsof ze al jaren samen aan het toeren zijn. Het collectief klinkt zeer professioneel en volwassen, straalt plezier uit en is een heerlijke blend van een Soulful, Jazzy, Funky geluid. Soms hoor je er iets van Erykah Badu in, soms iets van Joss Stone, maar het heeft desondanks een zeer authentieke sound.

Vaak is een voorprogramma een opwarmertje en relatief ondergeschikt aan de hoofdact, maar dat is met Jayah totaal anders. Volledig gelijkwaardig. Het kan dan ook niet anders dan dat zij op hele korte termijn de grotere podia zullen beklimmen en de grotere festivals aan zullen doen. Ondanks de totaal andere sound dan het rockende geluid dat je van de hoofdact verwacht, kwam het over als een heel sterk geheel, zowel in de funky nummers als bij het rustigere repertoire. Het is niet de vraag óf Jayah gaat doorbreken, maar wanneer en ik moet mij wel heel sterk vergissen als dit niet spoedig een feit zal worden.

Een hele mooie opwarmer aldus voor de hoofdact, Tim Akkerman en zijn Ivy League. Akkerman is de oud-frontman van Di-rect. Waar zijn oude band is gegroeid in de loop de jaren is Tim Akkerman dat ook en dit in overtreffende trap. Di-rect in de beginjaren was nog een boyband en dat juk heeft Tim de laatste jaren heel overuigend van zich afgeschud door een andere volwassen sound, maar ook door de uitmuntende en professionele muzikanten die hij om zich heen heeft weten te binden. The Ivy League bestaat uit Stef de Hond op toetsen, Evert Zeevalkink op gitaar, Sander Kalmeijer op bas en Willem van der Krabben op drums. Stuk voor stuk muzikale alleskunners die veel plezier uitstralen en een goede interactie over kunnen brengen op het publiek. Zowaar geen sinecure in Gigant, want ook nu weer was er een aantal mensen in de zaal die helaas de vermaledijde Dutch Disease in stand wist te houden.

Tim zelf is behept met een zeer prettige stem om naar te luisteren, mede door een klein en subtiel rauw randje. Dat hij sterk is beïnvloed door “The Boss”, Bruce Springsteen, is zeker te horen, maar hij geeft daar wel een heel fijn in het gehoor liggende eigen touch aan. Tim geeft zijn medemuzikanten veel ruimte om te soleren en stuk voor stuk bewezen zij dat zij hun instrument tot in detail wisten te hanteren. Vooral in de rustigere nummers als “Not the end” en “Dance tonight” werden echter de kwaliteiten van de leadzanger zelf goed zichtbaar en vooral hoorbaar. Hij wist het publiek in te pakken en de muziek bij de bezoekers te laten binnenkomen. Hoogtepunt was onder andere het duet “Shallow” met de charmante zangeres van Jayah, Anna Verhoeven. Zij wisten samen het kippenvel op de armen te brengen en de ogen te laten prikken. Iets dat Tim ook deed bij het andere hoogtepunt van de gig, “Hear me out”. Solo op het podium, alle ogen en schijnwerpers uitsluitend op hem gericht, vertolkte hij dit nummer op kwetsbare en briljante wijze. Je voelde de emotie in de zaal.

Dit optreden verdiende een afgeladen Gigant. Een ieder die niet is geweest heeft een prachtig muzikaal verpozen gemist. Ik blijf echter nog wel even in deze sferen en zet nu de plaat van Tim Akkerman en zijn Ivy League nog even op. Zowel zij als Jayah hebben er sinds het concert in Gigant een grote fan bij.

Gezien vrijdag 2 mei in Gigant.