Lente op de Veluwe

Ik kan er niks aan doen, maar het blijft me boeien hoe mooi de Veluwe is. Langzaam slaat de lente toe en komt de heide weer volop in bloei. De vogeltjes doen de lokroepjes, mannetjes fladderen achter de vrouwtjes aan. De bomen krijgen weer kleur, terwijl de zon heerlijk zijn warmte deelt en schijnt voor ons allen.

Met een kleedje, wat picknickmateriaal en goed gezelschap vertoefde ik daar afgelopen zondag uren in dat schijnende zonnetje. Weg van de tijd, weg van het lawaai, weg van de drukte (zelfs de drukte van Apeldoorn). Alle tijd voor een goed gesprek en een heerlijk snack. Bruin worden van de heerlijke zonnestralen, blote voeten in het zand en genieten.

Om af en toe eens verder te wandelen, van plaats te wisselen en weer te genieten van een indrukwekkend vergezicht. Het zijn niet de campagnes van Frankrijk, maar gewoon de schitterende heide en bossen van het bij ons horende Hoog Soeren. Als ik even om mij heen keek naar de lang uitgerekte gele velden met hier en daar een struikje of een boom, fantaseerde ik even dat de big 5 hier ook moest leven. Giraffen, leeuwen… maar de realiteit is ook schitterend.  De herten en zwijntjes houden zich in de luwte, verrast word ik door een hagedis zo groot als de lengte van mijn hand.

Indrukwekkend genoeg allemaal. Geen tijd, geen lawaai, geen drukte, geen economie, geen crisis, maar een stukje natuurlijk wonder dat alle tijden overleeft en alles deelt wat een mens soms nodig heeft: rust, vriendschap en soms mezelf.

Tot de volgende keer Veluwe!