Mediamix Editie: De Receptie

De receptie heeft een officieel gedeelte met speeches. Het middelpunt is een 65-jarige collega die met pensioen gaat. Mijn gedachten en blik dwalen al snel af bij het horen van al die flauwe grapjes en dito anekdotes. De verplichte nummertjes. De catering mengt zich met gevulde dienbladen in het publiek. Ze zijn te herkennen aan een zwarte blouse en rok. Als je goed kijkt zie je dat de ingehuurde studenten er een versleten spijkerbroek onder dragen. De vertrapte gympies worden evenmin geheel aan het oog onttrokken. Wanneer de lege dienbladen terugkeren blijkt sommige drank op te zijn. Een student haalt uit een kamertje naast de zaal een doos met 6 literpakken Lidl-sinaasappelsap tevoorschijn. De sap wordt, zonder dat het publiek het ziet, in een karaf gegoten en vervolgens per bestelling met een sierlijke beweging in de gereedstaande glazen geschonken. Zo maak je dus van sinaasappelsap van 89 cent per liter echte jus d’orange van 3,50 euro per glas. Dat is geen slechte business case. De studenten doen me denken aan dragers op een uitvaart. Net pak aan, hoed op, ernstig kijken, kist de kapel in dragen, de kapel weer uit en dan 50 euro vangen. En je kunt gewoon je spijkerbroek aanhouden. De familie betaalt overigens een veelvoud dus het kan makkelijk uit. De cake komt van de buurtsuper en wordt met 500% doorbelast. De parallellen zijn opvallend. En denk ook aan trouwerijen, doopplechtigheden, jubilea. Het zijn toneelstukjes die ons kennelijk houvast geven en die bij het leven horen.

Ik applaudisseer en hef het glas wanneer mijn collega haar eigen speech afrondt. Het officiële deel is klaar dus nu komen de bitterballen. De studenten zijn hier en daar al begonnen met opruimen. Ik zie sommigen van hen op hun horloge kijken. En dan weet ik: dit toneelstukje is bijna afgelopen. Over een half uur is het hier uitgestorven en is iedereen weer op weg naar huis.