Papieren servetjes

Het is al na tienen in de avond als er aan de deur gebeld wordt. Er staat een man van een jaar of vijftig met in zijn linkerhand een stofzuiger en in zijn rechter een vierkante doos met vrolijke kleuren. ‘Mag ik een paar minuten van uw kostbare tijd?’ Hij vraagt het vriendelijk maar gedecideerd en met een blik van ik heb er nog erg veel zin in. ‘Ik ben de laatste ambulante verkoper van stofzuigers in Nederland en als ik er niet meer ben, dan ben en was ik de allerlaatste. Weet u wat dat betekent? Het einde van een traditie meneer. Maar niet alleen het einde van een traditie, het is dan ook gedaan met het verkopen aan de deur, van het gezellige praatje, van een klein beetje begrip, juist meneer, van een klein beetje begrip’.

Hij valt even stil, haalt onzichtbaar adem en met nog meer enthousiasme; ‘Meneer, u lijkt mij een hartstochtelijk gebruiker van de stofzuiger en niet alleen dat. U ziet er niet tegen op, u houdt van stofzuigen en daar zijn er niet veel van. Ze zijn op de vingers van een hand te tellen, de liefhebbers en daar bent u er een van meneer’. ‘Ik heb al een stofzuiger en een tweede hoeft niet’, onderbreek ik, ‘en wat moet ik met een tweede?’ Mijn opmerking helpt niet, gedreven gaat hij verder. ‘Dan kunt u kiezen meneer en wat is er leuker dan kunnen kiezen. Als ik u was dan wist ik het wel dan kocht ik er twee, dan valt er nog meer te kiezen. Mijn vrouw zegt altijd, als ik jou niet had dan had ik niets te kiezen en dat zegt wel wat meneer, als zij dat zegt’. ‘Wat zit er in die doos?’ probeer ik. Hij haalt diep adem en zegt met enige spanning in z’n stem; ‘Een verrassing, het is een verrassingspakket. Deze doos heb ik altijd bij me omdat ik het leuk vind mensen te verrassen en u wil ik ook wel verrassen. De doos kost slechts 5 euro meneer!’

‘Doet u mij dan maar de doos’, zeg ik. In de hoop dan van hem af te zijn. Hij kijkt blij verrast, neemt het geld in ontvangst en geeft nog een gebruiksaanwijzing mee. ‘Koester uw hunkering meneer, wacht vijf minuten met het open maken van de doos, u weet toch dat het verlangen leuker is dan krijgen waarnaar u verlangt.’ In de keuken wacht ik vijf minuten, pak een scherp mes en snij voorzichtig de doos open. Ik overzie de inhoud; tientallen ongebruikte witte papieren servetjes van McDonald’s.