Vakantie = taalkwesties

De coronasituatie zorgt ervoor dat veel vakantieplannen niet doorgaan. We blijven dichter bij huis of zelfs helemaal thuis. Je leest erover in onze serie ‘Coronazomer’. Daarnaast is er alle tijd om terug te denken aan voorgaande jaren. Gelukkig hebben we de foto’s en de verhalen nog. Hiervan een verzameling, geschreven door Carla van Vliet. 

De Franse taal maakt wel heel vrolijk. Door de nadruk steeds op de laatste lettergreep te leggen klinkt alles een stuk positiever. Probeer maar eens met ‘bonjour’, ‘café’, ‘velo’, ‘piqué’, ‘par la moustique’, ‘croissant’, ‘au revoir’. Zelfs ‘cent euro’ lijkt opeens een kleinigheid. Daarmee moet je dan wel weer oppassen bij zo’n authentieke brocantemarkt. Ik zag iets van onze gading, het kleinood was uiteraard niet geprijsd maar ik wilde er per se niet meer dan 10 euro voor betalen. We zetten onszelf schrap, bepaalden een strakke onderhandelingsstrategie, zouden ons niet de fromage van het brood laten eten, hadden pen en papier paraat om misverstanden te voorkomen. Toen mompelde de besnorde verkoper: “Deuzzeuroomezjeudaam”…”Eh, oké dan, hartstikke merci!”

In Tsjechië ging het niet veel beter. Vreemde binnensmondse klanken hoorde ik. Ik trok mijn wenkbrauwen op. Nog meer drzrgtsj-klanken. Ik haalde nu ook de schouders op. Nee, van de Tsjechische taal is niets te volgen. Deze rijke taal kent drie geslachten, mannelijk, vrouwelijk en onzijdig (tot zo ver helder!) maar kent ook zeven naamvallen, geen lidwoorden en natuurlijk ook nog eens dialect. Een simpel biertje kun je tegenkomen als pivo, piva, pivu, pivem, piv, pivum of pivy. Het hangt allemaal af van de zin, de omstandigheden en het aantal pivo’tjes. Met behulp van het handige ‘Wat&hoe-in-het-Tsjechisch-boekje’ had ik braaf ‘nazdar’ (hallo) uit het hoofd geleerd, maar de standaard openingszin bleek steeds  ‘Briedèn’ te zijn! Wat ik dan weer niet in mijn boekje kon vinden omdat het een afkorting was van ‘Dobry den’ (dag). Nou ja, zinnen als ‘Hoe synchroniseer ik mijn telefoon via bluetooth’ of ‘Is het hier altijd zo nat?’ heb ik gevoeglijk overgeslagen. Maar twee vingers in de lucht steken een hard pivo bestellen dat kon ik dan weer wel.

Zelf pakken

Nog even over dat Frans. Kijk, de super- en hypermarché geven geen problemen, gewoon zelf pakken wat je nodig hebt. Bij de apotheek iets vragen ‘tegen de jeuk van een akelige muggenbeet van drie dagen geleden’ wordt een stuk lastiger. Maar soms is taal echter overbodig. Gezeten op een terrasje deed een windvlaag onze fietsen neersmakken met een bungelende voorlamp tot gevolg. Een fransoos, ook klant op het terras bemoeide zich er omslachtig en luidkeels mee en stuurde een andere fransoos met een rol tape op ons af, die al even onverstaanbaar maar in hetzelfde tempo ratelend het euvel verhielp. Woorden onzerzijds waren overbodig, een drie werf ‘Merci’ bleek ruim voldoende.

En soms zijn de Fransen gewoon slimmer. De donkerogige Française vuurt een vijftal Franse volzinnen op ons af. We hebben toch net alleen maar keurig om twee toegangskaartjes gevraagd? Deux tickets silvousplait. Ze leest in onze vragende ogen een flink portie onbegrip en volgt een andere aanpak. ‘Parlez vous francais?’ vraagt ze nog hoopvol. ‘Non’, zeggen wij. Wat eigenlijk niet klopt want ‘non’ is Frans zat. Daarbij kennen wij ook ‘une glace, deux boules’ en ‘chaud hè!’ en ‘piscine! vite!’. Maar daar komen we hier niet ver mee. ‘Un petit peu’ proberen we haar nog tegemoet te komen. Ze zucht dramatisch en wuift al onze opmerkingen, in welke taal dan ook, weg. ‘Anglais?’ We knikken enthousiast en roepen ter bevestiging luidkeels ‘Yes!’ Ze rolt nog eens met haar ogen en vervolgt met dat charmante Franse accent ‘Oké, ziz is fog you’. Ze schuift ons een papiertje toe ‘Ziz give you korting.’ Wij verloochenen onze afkomst niet en veren op bij het laatste woordje. De elegante dame heeft vaker met dit bijltje gehakt en roept concluderend ‘Aha, you kom fgom ze Nezerlands!’