Verboden voor… ?

Daar kwam ik weer eens aangefietst. Door weer en wind. Nee hoor, het waaide niet erg. Maar het hád wel gewaaid, een dag of wat ervoor. En niet alleen gewaaid, ook nogal gesneeuwd. Nogal erg. Het is wat met die sneeuw. En dan zijn er nog mensen die zeuren over de opwarming van de aarde. Wat nou, broeikaseffect? De Nieuwe IJstijd komt er aan! Inuit (beter bekend als Eskimo’s) schijnen wel meer dan twaalf verschillende woorden te hebben voor allerlei verschillende soorten sneeuw. Gelukkig hebben wij maar één woord voor ‘kutweer’. Maar mooi is het wel. Om naar te kijken. Om er doorheen te fietsen is andere koek.

Maar wat was dat? Ik reed bijna tegen een paal aan. Met die pokkensneeuw zie je niet wat de weg is en wat niet. Zat ik dus op het trottoir of zo. Als er een trottoir wás, tenminste. In ieder geval zat ik niet op de weg. Maar wat was het voor paal? Ik volgde hem omhoog. Ah, een bord. Het was een verkeersbord! Maar wat wilde het zeggen? Het bord was rond, dus was het een verbodsbord, dat kon niet missen. Maar wat was hier verboden?
Verboden voor fietsen? Verboden in te rijden? Verboden de weg te verlaten? Verboden tegen deze paal te botsen? Verboden voor varkens? Verboden te roken? Verboden een blog te schrijven over radiolicenties? Verboden voor flauwe grappen? Verboden voor viaducten? Verboden voor verkeersborden? Verboden voor voetgangers? Ga direct naar de gevangenis; ga niet langs ‘Start’; u ontvangt geen tweehonderd gulden? Verboden voor gemotoriseerd verkeer? Verboden voor telefoonverkeer? Verboden voor verkeer tout court?

Geen idee. Ik haalde mijn schouders op en keek schielijk om mij heen. Niemand te zien. Ook geen politie. Wat ik ook deed, wat er ook verboden was, mij pakten ze niet.
Verboden voor verboden, lijkt me wel een leuke. Leve de vrijheid.

Apeldoorn, december 2010