Via Gigant met de “Night Train to Lisbon” .

In Gigant draaide weer zo’n heerlijke “roadmovie” naar een bestseller van Pascal Mercier. Na een poging tot zelfmoord voorkomen te hebben blijft de redder (Raimund Gregorius) achter met een jas, een boek en een treinkaartje naar Lissabon. Leest het boek, raakt gefascineerd en besluit in een impuls deze trein te pakken. In Lissabon aangekomen wordt het gevonden boek een leidraad om een gebeurtenis uit het verleden te ontrafelen. Een film over heftige emotionele relaties. Van mensen die dit samen gedeeld hebben, uit elkaar geforceerd werden maar nooit meer de kracht gevonden om het los te laten of elkaar weer op te zoeken om het af te ronden.

Wat zo’n film echter ook interessant maakt, is als je langs het verhaal heenkijkt en niet zozeer let op de (goede) acteerprestaties. Dan luister je naar de Fado muziek en hoor je in de geciteerde teksten uit het boek, de Portugese romantiek met van die levensvragen als: “Wat moet ik, wat kan ik met de tijd die voor ons ligt”.  Of  “Wie wil er nu onsterfelijk zijn. Alleen door de dood is de tijd iets levends”. Ga daar maar aan staan, met deze overdenkingen naar de ware zin van het leven.

Als je langs de acteurs heenkijkt, zie je natuurlijk een prachtig gelegen stad Lissabon met veel historische panden maar ook gebouwen in verval en onder de lelijke graffiti.  Of je laat de compacte verhaallijn los laat en je gaat je dingen afvragen, als: Hoeveel dagen was hij daar nu, je ziet hem wel schone overhemden kopen maar geen schoon ondergoed. Vrijgezelle man…het zal toch niet?

Leuke film dus om ook eens op een andere manier naar te kijken.