Ware helden (4)

Lexolo & Friends – Carmelita (Warren Zevon) – Apeldoorn, 1 mei 2011 (camera: bazbo)

Ik hoef niet naar Zuid-Frankrijk. Als de zon schijnt in de tuin van dit café in Apeldoorn, dan ben ik er ook.
Op de dag na koninginnedag is het er nog rustig ook. De meeste mensen slapen uit of hebben een kater. Of al hun geld uit gegeven, dat kan natuurlijk ook. Ik niet. Onder in mijn broekzak vond ik nog wat muntjes. Genoeg voor een witbiertje. Op naar de tuin van dit café.

Iedere eerste zondagmiddag van de maand staat Lex er. U kent Lex? Nee? Ik wel. Hij is een veelzijdig muzikant en speelt in 12.354 bandjes. Ik kan er eentje naast zitten.
Vanmiddag speelt hij samen met Bruno Rombouts. Lex op gitaar en Bruno op de accordeon en dwarsfluit. En daar is ook Edith. Ik onthoud haar achternaam nooit. Zeker niet als ik de dag ervoor koninginnedag heb gevierd. Edith heeft een mooie stem.

In de tuin klinken zomerse klanken. (Kunnen klanken ook iets anders doen dan klinken? Wie het weet mag het zeggen, maar niet te hard, want ik heb hoofdpijn.) Lex en zijn maatjes trakteren ons op sambamelodietjes uit Zuid-Amerika, klassieke popdeunen, americana en nog veel meer. En zowaar een vleugje Zappa. Wat een mooie middag, wat een prachtige muziek, wat een leuke liedjes, wat een zonnige sfeer.
Helemaal aan het eind verschijnt Arjan van El met een saxofoon in zijn hand. Hij zal toch niet? Verroest, hij doet het wel. Hij blaast een riedeltje mee. Plots is het jazz. Sambajazz, bestaat dat? Vanaf nu wel. Ook leuk.

Ware helden. En dat op een zondagmiddag, de dag na koninginnedag. Zomaar in de tuin van een café in Zuid-Frankrijk. Of nee, gewoon in Apeldoorn.
Ik bewaar mijn kater voor later.

Apeldoorn, mei 2011

(Meer filmpjes van dit optreden zijn te vinden op YouTube.)