Wat aten wij?

Palmkool. Weet u wat dat is? Ik wel. Het is een bijzonder soort kool, beetje verwant aan de boerenkool. Als je hem kookt, wordt hij bijna zwart. Hij is daarom ook wel bekend onder de naam ‘zwarte kool’. En omdat hij op boerenkool lijkt, leek het me een goed idee om hem te verwerken in een stamppot.

Hoe kom ik zo aan palmkool? Dat komt zo. Ik heb een abonnement op een biologisch groentepakket. Ach, zo. Iedere vrijdagmiddag is het weer een verrassing wat er in het pakket zit. Afgelopen vrijdag heette de verrassing ‘palmkool’. Zie de tweede foto voor de palmkool. Haal bij het schoonmaken, net als bij de boerenkool, het blad van de nerf. De nerf is hard. Is ook te eten, schijnt. Maar je moet hem langer koken voordat hij gaar is. Ik ga dat niet proberen. (Doe zelf ook eens iets.)

Stamppot van palmkool dus. Wat deed ik? Hoe maakte ik dat?
Ik riste het blad van de nerf (goh), sneed het in smalle reepjes en waste het. Ik schilde aardappelen (biologische, kruimig), sneed die in stukken en deed die in een grote pan. Vervolgens mikte ik een lading gerookt spek in blokjes daarbovenop. De uitgelekte palmkool legde ik dáár weer bovenop. Aansluitend vulde ik de pan met water en zette het geheel op het vuur. Toen het water kookte, liet ik alles twintig minuten doorpruttelen.
In een andere pan maakte ik rookworst heet. (Heul goedkope van de supermarkt.)
Toen die eerste pan klaar was (na twintig minuten koken, dus – opletten!), goot ik hem af. Ik voegde warme melk toe en stampte alles met een stamper door elkander. Zout en peper erbij, een scheut olijfolie en goed doorroeren. Hup, klaar.
De pan zette ik op tafel, samen met de rookworst. O, en wat ik nog vergeten was te vertellen: ik had nog een restje mosterd-dillesaus over van de dag ervoor. Dat had ik opgewarmd en er ook bijgezet op tafel.

Toen konden we gaan eten. Stamppot van palmkool stond er op het menu.
Het was best vies.

En wat aten jullie?

–
Apeldoorn, oktober 2013