Wat is er mis met…jezelf zijn?

Ooit kende ik een jongetje met heel lang haar. Tot ver over zijn schouders. Drumhaar, zei het jongetje altijd. Want al zijn voorbeelden in het steviger drumgenre hadden zulke lange haren. Hij had het nooit geprobeerd natuurlijk, maar hij wist zeker dat zijn kracht zou verdwijnen als hij het af liet knippen. Net als Samson, zei het jongetje altijd. En een trotse maar verlegen glimlach maakte zijn gezichtje nog mooier dan het was.

Op school was het niet makkelijk. De andere kinderen begrepen niets van drumharen. Waarom kon het jongetje niet gewoon hetzelfde zijn als iedereen, vroegen zij zich af. Maar het jongetje was daar niet zo goed in, hetzelfde zijn. Zo klein als hij was, wilde hij vooral zichzelf zijn. Overdag liet hij niets merken van zijn eenzaamheid. Met rechte schouders liep hij over het schoolplein. Alleen. Alsof het zijn eigen keuze was. Maar ’s avonds in bed kon het jongetje vaak niet slapen.

Hoewel scholen ongetwijfeld hun best doen, wordt er lang niet altijd adequaat gereageerd op pesten. Ik kan niet voor alle Apeldoornse scholen spreken, maar als ik afga op eigen ervaringen en geluiden om mij heen,  dan weet ik vrijwel zeker dat er nog een heleboel werk aan de winkel is op antipest- en treitergebied.  Daarnaast ben ik er echter heilig van overtuigd, lieve ouders van Apeldoorn, dat wij een belangrijke rol spelen in de hele problematiek. Wij zijn tenslotte degenen die onze kinderen leren hoe je met mensen omgaat.

Is het niet mogelijk dat oordelen, buitensluiten en zelfs anderen omlaag halen onbewust met de paplepel wordt ingegoten? Let de komende tijd maar eens op je eigen gedrag. Je zult verbaasd zijn over hoe vaak je onmiddellijk een oordeel hebt én uitspreekt over iemand op basis van uiterlijke kenmerken; baan, inkomen, gewicht, kleding, manier van praten, waar iemand woont, huidskleur, seksuele geaardheid…Vul het lijstje zelf maar aan. Vaak niet eens zo kwaad en negatief bedoeld, maar kinderen pikken het signaal feilloos op vrees ik. Ieder mens heeft leuke kanten. Als we die nu eens wat vaker proberen te zien. Knap je zelf ook lekker van op heb ik gemerkt. Een positieve, onbeperkte blik leeft zo veel prettiger. Dan creëren we samen een plek waar iedereen mag zijn wie hij is. Een blij en bevrijd Apeldoorn zeg maar. Mij lijkt het wel wat.

Heel veel jaren later heeft het jongetje zijn draai en gelijkgestemde zielen gevonden. Precies zoals hij en ik altijd hebben geweten. Ik ben trots op hem. Het jongetje is mijn zoon.

Foto: Emiel Goedkoop