In dit uiterst vreemde jaar besloot ik mijn leven op kantoor vaarwel te zeggen en om nu eindelijk eens te durven kiezen met mijn hart. Dat hart en, eerlijk is eerlijk, een beetje mazzel leidden me naar de zorg. De Chronisch Psychiatrische Verpleeghuiszorg om precies te zijn, waar ik probeer mijn steentje bij te dragen
Stichting Ateliers Apeldoorn doet op zaterdag 10 november wat zij graag doet en in de toekomst misschien wel vaker wil doen: een podium bieden aan jonge, creatieve Apeldoorners. In de galerie aan de Loolaan laten leerlingen van het Veluws College Walterbosch de vijf films zien, die dit jaar waren genomineerd voor het jaarlijkse Nationaal Filmfestival voor Scholieren (NFFS).
In gedachten verzonken, vind ik vandaag op kantoor een flexplekje tegenover een mij nog onbekende collega. Groot en luidruchtig is hij. Dat zul je verdorie net zien. Na een emotioneel gesprek gisteravond, voel ik me uitgeput. Mijn ogen zijn nog een beetje rood en dik van de tranen. Boven alles wil ik rust aan mijn
Mijn kinderen en ik zijn behept met het mañana-mañana-virus. Of onze Spaanse voorouders daar schuldig aan zijn, valt niet met zekerheid te zeggen, maar zeker is wel dat het virus hardnekkig en bijzonder erfelijk is. Wij maken ons nooit zo druk. Alles komt hoe dan ook goed en anders is er altijd weer morgen. Zo
Heel lang geleden, toen 19 mei op een mooie tweede pinksterdag viel, werd ik moeder. Dat klinkt minder wereldschokkend dan ik het toen met elke vezel in mijn lichaam voelde. Moeder worden was mijn meest adembenemende en allesomvattende ervaring ooit. Het maakte een kracht in me los, die ik nooit bij mezelf had kunnen vermoeden.
Dit jaar nam ik mij voor om de verjaardag van onze koning grotendeels aan mij voorbij te laten gaan. Een mens kan wel aan het vieren blijven tenslotte en de alcohol die met al die feestelijkheden gepaard gaat, doet het lichaam nauwelijks goed. Dapper nestelde ik mij die dag voor de televisie met een op
Op een zonnige zaterdagmiddag sta ik in de rij bij de Hema. In de rij staan heeft iets ongemakkelijks, vind ik. Vroeger zocht ik altijd naar een passende blik en houding. Niet te uitnodigend, zodat iedereen duidelijk zag dat ik niet op een praatje stond te wachten. Maar ook niet te afwerend, omdat ik nu
Deze week ontving ik een uitnodiging voor een reünie van mijn middelbare school. Gek genoeg vond ik dat nogal confronterend. Al dat terugkijken is zinloos en deprimerend, vertelde ik mijzelf en iedereen die het horen wilde. Ouwe koeien moet je vooral lekker laten waar ze volgens het gezegde horen. Diep in mijn hart weet ik
Irritante mensen hebben je veel te leren, las ik deze week in het onvolprezen tijdschrift Psychologie. Ik heb een beetje een haat-liefdeverhouding met de Psychologie. Ze weten het altijd allemaal zo goed en dat ergert mij dan weer. Wat volgens de Psychologie vooral heel veel over mij zegt en daar zullen ze wel gelijk in
Deze week las ik dat Apeldoorn klein Nederland is. We zijn verkozen tot meest gemiddelde gemeente van Nederland; een Nederland in het klein eigenlijk. Alleen de groep mensen die moeilijk rond kan komen en vaak in achterstandswijken woont, is bij ons sterk ondervertegenwoordigd maar zelfs dat, op zich heugelijke feit, kon niet voorkomen dat we
Sinds een jaar of twee maak ik deel uit van de Orde der treinreizigers. Samen zoeven wij dagelijks door de seizoenen en het steeds veranderende landschap. Oprecht hou ik van de ochtenden waarop zwierige nevel trouwhartig met ons meereist en sprookjesachtige dansen uitvoert boven de weilanden. Of van kraakheldere winterdagen, waarop de wereld zich uitnodigend
In de meeste mensenlevens komen periodes voor van meer of minder financiële voorspoed. Laat ik het wat persoonlijker maken; in mijn leven is dat zo. De ongelukkige combinatie van iets te zorgeloos leven en iets te weinig inkomen zorgde deze maand voor een kleine budgettaire crisis. Het vervelende is dat er in de minderminder-periodes altijd
Met ferme passen loopt een keurige dame vastberaden op het bankje af, waar mijn dochter en ik even uithijgen van een rondje hardlopen door het bos. Ze is keurig op een degelijke manier; stevige Mephisto veterschoenen onder een plooirok en een praktische, korte coupe. ,,Ik kom er even bij zitten hoor”, zegt ze kordaat. ,,Dit
Bij Stichting de Waterheuvel in Amsterdam vond onlangs de feestelijke aftrap van het project ‘Waanzinnige verhalen’ plaats. Dit project koppelt twintig volwassenen met Foetaal Alcohol Syndroom (FAS) aan twintig schrijvers, dichters, fotografen en tekstschrijvers. Verhalen, teksten en beelden die uit deze ontmoetingen ontstaan, worden gebundeld in een boek met voorwoord van Dick Swaab (‘Wij zijn ons brein’).
Sinds een paar weken volg ik prozalessen aan de Schrijversvakschool in Amsterdam. Heerlijk vind ik het om even te ontsnappen aan de traagheid van de Veluwe en me onder te dompelen in het gewoel van de grote stad. Aangezien de cursus wordt gegeven in hartje centrum leek het zelfs mij, verstokte autorijder, een goed idee
