Wat is er mis met…Wes en Yo?

Hebt u vorige week ook zo genoten van het huwelijk van little miss Golddigger en haar onnozele bruidegom? Geweldig vond ik het. Drie dagen dolle huwelijkspret waarvan wij ongegeneerd mee mochten genieten dankzij SBS6. Als één omroep goed is in het uitzenden van onbeduidende non-issues dan is het SBS natuurlijk. Het stralend bruidspaar begrijpt dat soort dingen als geen ander. Dat bleek wel weer.

Het bombastisch gebeuren zette me wel aan het denken over de menselijke neiging tot exibitionisme. Want ondanks de massale hoon die Wes en Yo ten deel viel, kunnen we niet ontkennen dat we zelf ook steeds minder vies zijn van een beetje aandacht. We bloggen, hyven, facebooken en twitteren ons suf. Ziel en zaligheid worden met de wereld gedeeld. Elke scheet wordt gemeld, elke foto geplaatst. Zelfs Bea is het niet ontgaan.

Op televisie zien we iedere dag meer dan ons lief is. Verbijsterd en met plaatsvervangende schaamte bekijk ik burenruzies, financieel wanbeleid en de meest ranzige liefdesdetails. Heel Nederland wil zijn 50 minutes of fame. Als goedschiks geen optie is, dan moet het maar kwaadschiks.

Het is alsof we de wereld willen laten zien dat we bestaan. Kijk mij eens leuk, gek, uniek en bijzonder zijn! Een soort collectieve grootheidswaan, waardoor we denken dat de wereld zit te wachten op wat wij te melden hebben. En net als je denkt dat het niet erger kan, dient het volgende dieptepunt zich aan. Smakeloosheid blijkt een onuitputtelijke overtreffende trap te hebben.

Afgelopen week werd ik met een nieuw internetfenomeen geconfronteerd. Mensen die beweren een liefdesrelatie te hebben, terwijl ze elkaar nog nooit hebben gezien. Maar het klikte al een paar maanden zo gezellig op hyves, dat ze toch vonden dat het tijd was om de vriendschap te verdiepen. En van mij mag het hoor, echt waar. Van mij mag iedereen zijn goddelijke gang gaan. Ik begrijp er alleen helemaal niets van.

Een interessante ontwikkeling is het natuurlijk ontegenzeggelijk wel. Het roept bij mij de vraag op hoe onze samenleving er over pakweg vijfentwintig jaar uitziet. Vinden we een seksuele internetrelatie dan bevredigender en veiliger dan ouderwetse seks? Discussiëren we over het nieuwe virtuele klaarkomen; een hoogtepunt te bereiken middels de zogenaamde V-spot? Of wordt de bruiloft van prinses Amalia twintig dagen groots gevierd en uitgezonden op internet en televisie? Waarbij het volk live getuige mag zijn van haar virtuele ontmaagding. Met gratis te downloaden bonus DVD die voor de liefhebber ook de anale variant bevat.

Wie zal het zeggen? Misschien komt er een tijd dat we terugverlangen naar de kneuterige en kleinschalige bruiloft van Wes en Yo. Omdat we moe zijn geworden van te veel digitaal gebakken lucht.

Foto: Peter Vroon