1-2’tje: vrijheid en kinderlijkheid

Ik heb een weekje vakantie Peet, van mijn betaalde baan dan. Mijn overige activiteiten gaan gewoon door. En ik blijk nog drukker dan anders te zijn. Zo druk zelfs, dat ik pas laat op de woensdag toe kom aan mijn 1-2’tje. Jasper (voor de lezers die dat niet weten, Jasper is mijn man), kwam gisteren met een zweepslag terug van het sporten. Tjonge, wat heeft hij een pijn zeg! En hij kan nu niks, dus vanochtend maar met z’n tweeën naar de dokter. Nou ja, die zit voorlopig wel even thuis denk ik. Een vriendinnetje zit ook even op de bank, bij te komen van een kijkoperatie in haar knie. Daar ben ik vanmiddag ook maar even langs gegaan. Bij haar stond een rolstoel in de woonkamer (die ze overigens niet gebruikt). Ik krijg daar kinderlijke neigingen van. Maar ik heb ze niet uitgevoerd, don’t worry.

Kinderlijk, een per ongeluk bruggetje naar de achterlijke, idiote discussie die de hele wereld ineens moet voeren over ons sinterklaasfeest. Onze kinderlijke traditie, waarvan iedereen zelf kan bedenken dat het een spel is. Ik heb me er deze week behoorlijk over opgewonden, met mij vele anderen. Daarbij vroeg ik me af, wat dat nou was, dat die ontzettende boosheid veroorzaakte. Waarom kan ik ze niet gewoon maar wat laten kletsen? Ten eerste vind ik de hele discussie gewoon echt nergens over gaan. Maar ten tweede zit men aan onze vrijheid. Willen anderen voor ons bepalen wat wij wel en niet mogen. En ik blijk behoorlijk gehecht te zijn aan mijn vrijheid, en in dit geval de vrijheid van onze natie. Vingers af van wat wij in ere (willen) houden!! Zo ging ik vorige week ook volledig uit mijn dak, toen één van de coördinatoren op mijn werk bepaalde dat mijn dochter inmiddels zó groot is, dat ik niet meer aan mijn vrije woensdagmiddag gebonden ben. En misschien heeft hij gelijk hoor, maar sommige dingen kunnen besproken worden en niet zomaar voor mij worden bepaald.

Nederland staat wel weer op de wereldkaart Peter; discussie rondom zwarte Piet, ruzie met de Russen. Lekker weer. Die Poetin heeft gewoon last van het kleine-mannetjes-syndroom én heeft waarschijnlijk thuis niets te vertellen, dat hij zo op zijn strepen moet gaan staan. Ik vind het maar een gênante vertoning. Mijn vader zei het al: “verbaas je niet, verwonder je slechts” en dat is precies wat ik de komende week ga doen, verwonderen om deze twee ontstane situaties. O ja, waar ik me ook over verwonderd heb, is dat iemand jou te dik vond. Als het te hard waait, waai je weg, hou toch op!! En helemaal verbazend vond ik het dat je je er nog wat van aan blijkt te trekken ook. Gewoon blijven genieten hoor Peet, dat is waar jij en ik goed in zijn, laat dat niet van je afnemen!

Liefs,

Jook