Vrouwen in de Horeca: Henny Koelemeijer-Torgensen

In het kader van de serie Vrouwen in de horeca maakt Henny Koelemeijer-Torgensen haar opwachting. Eind vorig jaar verruilde ze café Humphrey’s aan het Caterplein voor een restaurant in de noordelijke Hoofdstraat dat tot voor kort als Dante door het leven ging. Met haar man Willem Koelemeijer doopte ze het om in Het Eetcafé.

Caterplein: ”grimmig en ieder voor zich”

Wanneer maakte jij jouw debuut in de horeca?

,,Dat was in 2003. Het was altijd de grote wens van Willem om een café te beginnen. Hij hield zijn baan nog even aan, ik heb mijn baan opgezegd en we hebben ons huis en de auto verkocht. We zijn met Seven begonnen. Daarna hebben we de Humphrey’s kunnen kopen. De mooiste kroeg van Apeldoorn.’’

Hoe kijk je op die 12 kroegjaren terug?

,,Het was spannend en leerzaam tegelijkertijd. Ik heb mezelf leren kennen. Nooit geweten dat ik geknipt was voor de horeca. Het heeft blijkbaar altijd in mij gezeten. Vooral het sociale deel, een luisterend oor. Ik was onder meer tien jaar manager van de Kringloop, ik heb in een AZC gewerkt. Die eigenschappen heb ik in de horeca verder kunnen ontwikkelen.’’

En toch ben je met de kroeg gestopt. Je bent nu 57. Heeft dat met je leeftijd te maken?

,,Ook, maar niet alleen. We hebben het Caterplein zien veranderen. En zeker niet ten goede. Ik ben blij dat ik er van af ben. De invloed van alcohol en drugs, vooral die combinatie, speelt een rol. Maar ook de onderlinge saamhorigheid die steeds verder te zoeken is. Het is hoe langer hoe meer: ieder voor zich. En je moet in de zaak steeds beter opletten. In de zin van mensen in de gaten houden. Maar ik wil niet negatief zijn. We hebben er mooie jaren gehad. Maar het was mooi geweest. We zitten nu een klein stukje verderop, maar de sfeer is totaal anders.’’

Heb je vaak moeten ingrijpen?

,,Niet zozeer vaak en ook niet binnen. Buiten een stuk of drie keer. Je moest er wel steeds meer bovenop zitten. Waakzaam zijn, preventief optreden, sussen. Maar soms worden mensen agressief. Zijn ze niet meer voor rede vatbaar. Hoe dat komt, heb ik al aangegeven.’’

Wat is de grootste fout die je hebt gemaakt?

,,Dat zou ik niet weten. Ik wil het liever omdraaien. Ik ben erg blij dat we de stap destijds hebben gemaakt. Heel veel ervaring rijker en veel geleerd. Ook voor mezelf op te komen.’’

Is de verandering tussen toen en nu groot?

,,Heel groot. Nog niet zo heel lang geleden lagen we in het weekend pas om zes uur ’s morgens in bed en door de week tussen drie en vier uur. De jaren gaan wel tellen. Je hebt nu veel meer rust. Relatieve rust, maar toch. Ook nu hou je de boel in de gaten, maar op een andere manier. Je let op je gasten. Of ze het naar de zin hebben, of je wat voor ze kunt doen. Niet of ze iets dreigen uit te spoken wat je liever niet hebt. Het is heel anders. Het kost me minder energie en het levert me veel energie op. Het is leuk om te horen dat ze lekker hebben gegeten en een mooie avond hebben gehad. Ik heb nu echt twee dagen vrij. Meer tijd voor de kleinkinderen.’’

Wat is jouw rol in Het Eetcafé?

,,Ik doe de bediening, stuur personeel aan, sta achter de bar, ben de gastvrouw en soms ook de schoonmaakster. Willem is de man van zeg maar algemene zaken. Regelt ook de partijen. Die worden steeds belangrijker. Ik ben ook wel de bewaker van de sfeer. Dit is een laagdrempelige zaak. Mensen moeten zich thuis voelen.’’

Heb je veel gasten van de Humphrey’s meegenomen?

,,Ja. Ik krijg veel reacties van: we hebben lekker gegeten en we komen terug. Dan is het ook heel leuk als je ze daadwerkelijk ziet terugkomen. En we zien ook veel nieuwe gezichten. Mede dankzij onze kok. Hij heeft negen jaar in Don Quichotte gewerkt.’’

Waar ga je zelf graag uit eten?

,,Bij Don Quichotte. Vanwege de sfeer, de gastvrijheid en het eten. Ze doen het heel goed. Geven je het gevoel dat je speciaal bent. Ook de gunfactor speelt een rol bij deze keuze.’’

Wat wil je in de toekomst nog toevoegen, veranderen?

,,Binnenkort beginnen we met de lunch. Bij mooi weer ook op het terras. Ik wil ook wat simpele gerechten op de kaart. Een lekker broodje bal en een broodje oude kaas. Een broodje kaas, een broodje ham waar vind je dat nog? Willem, hij is kok van huis uit, vindt dat te gewoon. Nou ik niet. We worden het wel eens samen. Komt wel goed’’

Waar heeft Apeldoorn op horecagebied volgens jou nog behoefte aan?

,,Een goeie nachtzaak waar je een lekker broodje kunt eten. Heel veel mensen hebben het met al die shoarma en dönner wel gehad, merk ik.’’

Hoe lang willen jullie zelf nog doorgaan?

,,Zoals het er nu naar uit ziet een jaar of tien. Als ik straks 67 ben, is het mooi geweest. Dan hebben we tien jaar dit eetcafé gedaan en daarmee alles gedaan wat we hebben willen doen. Nee, behoefte aan iets nieuws heb ik zeker niet. Het Eetcafé is wat mij betreft het eindstation. Als we het mogen beleven begint daarna voor ons een heel ander leven.’’