Zondagmiddag in Gigantcafé: Geppetto & The Whales: een droomband

Het is zondag 27 oktober 2014; de wintertijd is ingegaan; een uurtje langer slapen en in de middag op weg naar Gigant café. Om 16.15 is Geppetto & The Whales gepland; gratis en voor niets te beluisteren. Deze Belgische band is in 2010 opgericht en komt uit de Antwerpse Noorderkempen. Deelnames aan de Humo’s Rock Rally in 2010 en 2012 resulteerden in een grote bekendheid in het Vlaamse muzieklandschap. De groep werd in november 2012 genomineerd voor de Music Industry Award in de categorie: doorbraak.

Het café is vol: er zijn veel onbekende gezichten: fans van de band? Ik spreek een man en een vrouw: zij komen speciaal uit Lelystad om deze band te zien op te treden. “Ik heb ze zien optreden in Paradiso; een schok! Al had ik er voor moeten betalen, ik wil zeker hun optreden zien; voor mij is deze band de ontdekking van het jaar”. “Deze band zal zeker doorbreken”. Het klinkt veelbelovend. Eerst maar eens even koffie.

Precies op het afgesproken tijdstip overspoelen onheilspellende en dreigende, hoge gitaartonen het café. Het publiek dringt zich naar voren: “Wat is dit?”. Het stel uit Lelystad is van hun stoelen opgestaan om maar geen glimp te hoeven missen. Bij de bar is het druk. Kennelijk maakt deze muziek dorstig.

Melodieus versterken de gitaren elkaar; de teksten doen er toe. Het is een eruptie aan geluid; elektronische rock waar de ijle stemmen bovenuit komen. De muziek zwelt aan, zwelt aan, dringt door, dringt door en het publiek wordt meegesleept. Jachtige ritmes, een harmonische zang; schitterende gitaarsolo’s : in een woord: betoverend.

Het heeft op mij een betoverende indruk: even wil ik weg uit de massa; naar achteren in het café; dit op mij in laten werken: de betoverende wereld van Duizend en één Nacht. In deze ruststand krijg ik antwoord op die prangende vraag: “waar komt toch die naam Geppetto vandaan: Het is de speelgoedmaker Geppetto die een houten pop maakt die hij Pinokkio noemt. Bij navraag bij één van de bandleden blijkt het totaal niets met deze speelgoedmaker te maken te hebben; het is iemand uit hun omgeving.

Bloedserieus zijn deze muzikanten; geen greintje onzin; dit is hun muziek; dit is hun stijl; zorgvuldig en ingetogen. In het vroege voorjaar van 2014 brengt deze band de eerste “volwaardige” album uit: “ Heads Of Woe”. Dit album laat zien dat de bandleden songs kunnen schrijven die de ziel raken. Het album wordt lovend ontvangen in de Belgische pers: gevoelige liedjes, eerlijk en oprecht. Het is een album die op zijn minst vijf achtereenvolgende avonden voor het slapen te gaan beluisterd dient te worden: kaarsje aan en een wijntje bij de hand. Een rottige dag kan op die manier toch nog heel mooi eindigen. Hou deze band in de gaten!

Setlist: Cocklane Ghosts; Indian Child; Heads; 1814; Bog; Esther, you; Bright Star; Maxburg; Jonathan; Duquesne’s Horse; Saigo en Time.