Kringen in het water.

Omdat ik er toch was, bij ‘de Freule’ de fiets- en loopbrug in de schaduw van ‘het Potlood’ het appartementenbouw, hing ik over de brug en spuwde kringetjes in het Apeldoorns kanaal. Het voelde als een creatie, iets kleins, groot laten worden in het water. Dat kan volgens mij alleen in water. Bij zand heb je weinig kans van slagen, en bij beton, vergeet het maar. Ik heb een oom die dreigt daarmee, opscheppen over wat hij allemaal kan en vooral als hij zich kwaad maakt. Dan roept hij, ‘als ik me kwaad maak dan spuw ik een gat in het beton’. Soms geloof ik hem en soms ook niet.