1-2tje: “Laten we van onze maatschappij weer een SAMENleving maken”

Beste Peter,

Laat ik het maar meteen toegeven, ik ben enorm geschrokken van jouw 1-2’tje van vorige week. Natuurlijk wist ik dat jij over de komst van 50 asielzoekers er heel anders in staat dan ik, maar jouw visie kwam wel enorm hard over. We praten wel over mensen. Ik weet dat de hardheid binnen de samenleving toeneemt, maar open staan voor de problematiek van personen met een andere culturele achtergrond is niet alleen menselijk, maar vooral ook wenselijk.

Beste Peter, in die harde lijn sta jij niet alleen helaas. In deze gepolariseerde wereld, die ook nog eens in brand staat door diverse vuurhaarden op onze kleine wereldbol, lijkt het vaak wel allen voor zich. Hoewel ik van nature de vrolijkheid zelve ben, stemt die conclusie mij somber. Vooral de “of/of” maatschappij raakt de kern van mijn gemoedstoestand. Meer en meer zoekt men de uitersten op i.p.v. het gematigde midden een warm hart toe te dragen. Het argument “Eerst onze eigen Nederlanders helpen” hoor je zo vaak. Ik vind dat een gotspe. Wij wonen hier in zó’n welvarend land, mondiaal bezien het acht rijkste land ter wereld (Bron: Centraal Bureau voor de Statistiek), dat we in “en/en” moeten denken. Dat zijn we mijns inziens aan elkaar verplicht.

Peter, je begrijpt dat die gedachte mij bijbleef en met deze weemoedige stemming liep ik de trap van mijn dakterras af. Zoals je weet zit er naast mijn huis een bankje en daar zitten veel daklozen. Ik geef hen regelmatig koffie met een broodje en hoor hun interessante verhalen dan met genoegen aan. Dat ze gezien worden geeft ongetwijfeld een goed gevoel bij hen, maar geeft mij ook extra verdieping aan het leven. Natuurlijk is het van enorme waarde en importantie dat er alles aan gedaan wordt om hun leven zo humaan mogelijk te laten verlopen. 

Niet alleen deze week, op dinsdag 10 oktober is het Internationale Daklozendag, maar structureel en blijvend verdienen de kwetsbaren in de samenleving onze steun. De Apeldoornse stichting Zwerfjongeren van Marco Betman laat zien van essentieel belang te zijn en verdient de grootst mogelijke support, maar wat zou het wenselijk, en menselijk, zijn als we met elkaar in ons land, kijkend naar onze welvaart, niet meer steeds de vergelijking gaan trekken tussen groepen mensen. 

Beste Peter, ben je het met mij eens dat de sterkste schouders de zwaarste lasten dienen te dragen, zodat we er met elkaar in alle humaniteit kunnen zijn voor de Nederlanders én de medelanders, de veiligheidzoekers die onze hulp ook zo hard nodig hebben. Dat kan alleen als we niet de radicale extremen opzoeken, maar het menselijke midden, want op deze hele kleine aardbol moeten we het met elkaar doen. Alleen dan kunnen we van onze maatschappij weer een trotse SAMENleving maken, waarbij de afkomst niet van belang is, maar het de toekomst is die telt. Mee eens? Ik hoor je weer graag.

Een hartelijke groet, 

Bart