Accepteer het leven zoals het is: niets meer, maar ook niets minder!

Daphne is een dertiger, die worstelt met de overgang van de adolescentie naar de volwassenheid. Werkt in de keuken van een restaurant, maar voelt dat zij niet op haar plaats is. Dat er meer talenten in haar lijf “schuilen”. Een opstandige dertiger die ook haar moeder, die ongeneeslijk ziek is, niet wil zien en spreken. Daphne leeft in feite een doelloos leven, dat nog eens wordt versterkt door een overdosis van drank en seks! En liefde bestaat niet volgens Daphne, alleen maar seks. En aan langdurige relaties heeft ze een pesthekel.

Doordat ze getuige is van een roofoverval, lijkt Daphne nog veel verder weg te zinken en bijna lijkt het erop dat zij reddeloos is verloren voor het leven. Zij krijgt maar niet het ritme van het leven te pakken. Toch blijkt later dat het meemaken van de roofoverval een keerpunt is, zij het met veel vallen en opstaan.

De film Daphne laat zien dat geluk niet voor het oprapen ligt, dat eenzaamheid verschrikkelijk is en dat je heel hard moet werken om je staande te houden en dat mensen die naar je luisteren en die ook écht willen luisteren ver te zoeken zijn. Toch….is het een opwekkende film, na veel gedonder lijkt de relatie met haar moeder op te bloeien: lijkt er eindelijk een gesprek mogelijk, lijken de warme gevoelens voor elkaar op zijn plaats te komen.

Daphne wordt gespeeld door Emily Beecham en de regie is van Peter Mackie Burns is bekroond met Best Actress Edinburgh International Film Festival.

Recensie film ‘Daphne’. Te zien in Gigant. Pedro Waldenaar.