Alex Roeka: festival van het leven

In de stampvolle, kleine zaal van Orpheus wachten we gespannen wat we de komende uren gaan zien en horen: er staat een optreden gepland van
Alex Roeka en zijn tweekoppige band.

Alex Roeka, een Nederlandstalige liedjeszanger, is geen gewone liedjeszanger. Geboren in 1955 in Brabant, timmert de man al vele jaren aan
de weg met een genre liedjes, die recht uit het hart komen en het kleine, alledaagse leven bezingen. Met zijn wat hese, donkerfluwelen stem is het voor mij meer een tovenaar die me vanaf het begin van zijn optreden een glimlach op mijn gezicht weet te brengen en me weet te beroeren. Neem nou bijvoorbeeld het liedje, zeg maar gerust lied Moeder:

,,Moeder, kom nog eens zitten in uw stoel,
praten over uw verzwegen gevoel,
dat al die drank en herrie helemaal niet uw wereld was,
dat u liever een ander leven had gehad”.

Dit nummer wordt verstild gebracht, hakt erin. Een moeder die er niet meer is en waar je toch nog even mee wil praten. Een terugblik op een voorbije jeugd. Maar…..Alex is ook de man van tegenstellingen, de rouw en het verdriet moet niet te lang duren, het leven is veel te kostbaar om  daarbij stil te blijven staan; het leven is ook een festival van de liefde, een festival van een droom die we allen najagen: ons bestaansrecht. Het mooiste komt dit tot uiting in het liedje Noem het geen liefde:

,,We zagen elkaar zomaar in ’n straat,
waren naar het grote onderweg.
Er was iets dat ons samenhield daar even voor ’n nacht,
daarna niet meer losliet uit z’n klem”

Vooral de zin: we waren naar het grote onderweg, raakt mij, alsof we vaak met grote dingen bezig zijn, waar we totaal geen invloed op hebben, waar we onze tijd aan verspillen. Nee, laten we beter op elkaar letten, laten we beter luisteren naar elkaar luisteren en daar ons voordeel mee doen, in plaats van de hemel te bestormen. Alex Roeka is een woordkunstenaar, die ook tussen de liedjes door humorvolle, rake teksten weet te produceren, die van begin tot het eind onderhoudend is, die van begin tot het eind mij een glimlach op mijn gezicht weet te toveren.

Het was een mooie avond en gelukkig heb ik de CD “En toen ineens”, een ode aan 25 jaar de beste liedjes van Alex Roeka, weten te bemachtigen.

Orpheus, 25 januari 2018, Pedro Waldenaar