Begin bij jezelf

Afgelopen dinsdag bevond ik mij in de trein naar Amsterdam. Dat is redelijk uitzonderlijk; ik reis zelden met het openbaar vervoer. Dat ik daarmee niet alleen het milieu, maar vooral ook mezelf  tekort doe, bleek die dag maar weer eens.

Ik had net plaatsgenomen, toen een gehaaste meneer zich op de stoel voor mij installeerde. Onmiddellijk nadat hij was gaan zitten, pakte hij zijn telefoon. Uit het gesprek maakte ik op, dat de man met zijn broer belde over hun dementerende moeder.

‘Oh ja, de boodschappen. Doe jij die met haar? Dat komt me verdomd goed uit, zeg. Ik heb echt geen tijd vandaag. Oh, jij eigenlijk ook niet. En of het lastig is. Vertel mij wat, ik weet er alles van.’ Zuchtend ging hij verder. ‘Nou, ik laat haar ook wel eens in de auto zitten hoor, dat winkelt een stuk sneller. Moet je niet té lang wegblijven natuurlijk. Dan gaat ze gekke dingen doen.’ Op vermoeide toon nam hij na bijna een half uur geklaag en gezemel afscheid van zijn broer.

Laatdunkend keek ik de man aan. Het lijkt wel of ouderen in onze maatschappij alleen nog maar tot last zijn. Als we dat in 2015 nou eindelijk eens veranderen. Daar zou onze samenleving een stuk van opknappen, daar ben ik van overtuigd.

Terwijl ik nadacht over mogelijke oplossingen, trilde de telefoon van de man opnieuw. ‘Hallo mam’, zei hij opgewekt. Zijn stem klonk opeens diep en warm. ‘Ja, natuurlijk kom ik morgenavond bij je eten. Dat doe ik toch elke woensdag? Dan kijken we daarna gezellig samen televisie. Wat denk jij nou, ik zou dat nooit willen missen’. Glimlachend beëindigde hij het gesprek.

Beschaamd keek ik voor me uit. Misschien is het verstandig om dit jaar eens met mijn eigen goede voornemens te beginnen. Iets minder snel oordelen bijvoorbeeld. Ik ga mijn best doen.