Douwe Bob weet te raken in de Grote Kerk

Douwe Bob maakte op zaterdag 3 december zijn opwachting voor een bijzonder optreden. Een uitverkochte Grote Kerk was de venue waar dit concert plaatsvond. Steeds vaker worden de deuren van kerken opengesteld voor popconcerten en zijn niet meer alleen de zondagsdiensten zaligmakend. Deze multifunctionele transitie van een gebedshuis ten faveure van culturele en muzikale evenementen is zeer toe te juichen.

Een sfeervolle aftrap

Voordat Douwe Bob aantrad in de zeer fraai verlichte kerk deed de Apeldoornse singer-songwriter Sabien Bouw de aftrap in een sfeervol voorprogramma. Sabien is een muzikaal talent uit Apeldoorn en zij heeft een grote toekomst als zangeres voor haar liggen. Ze is behept met een feeërieke en loepzuivere stem. Dit in combinatie met haar fraaie gitaarspel en haar spontane en charmante uitstraling is een voorbode tot succes. Sabien durfde zich kwetsbaar op te stellen en gaf aan dat ze het ouder worden een spannend proces in haar leven vindt. Die ontboezeming vertolkte ze in het prachtige nummer “Scared of Getting Older” dat bij menigeen binnenkwam. Zij eindigde het optreden met haar nieuwe single “Saturday Evening” en het moet raar lopen als we dit nummer niet vaker op de radio zullen gaan horen. De gig van Sabien was een mooi begin van deze saturday evening in de Grote Kerk.

A capella en gitaarmuziek

Na de pauze nam Douwe Bob plaats voor de kansel, samen met zijn goede vriend en enige mede-muzikant Stijn van Dalen. Het begin was uiterst fraai met een a capella nummer dat goed in de sfeer van de avond paste. Vervolgens namen beide mannen een gitaar ter hand en het getuigt van respect dat slechts twee muzikanten, met allebei hetzelfde instrument, de uitdaging aangingen het publiek te veroveren in een avondvullend concert. Muzikaal klopte het volmondig en was er niets op het optreden aan te merken. De heren voelden elkaar prima aan en de stem van Douwe Bob klinkt zeer prettig in de oren. Af en toe hoorde je de stijl van Simon and Garfunkel terug. Gevoelig, subtiel en dat je naar twee professionele en enthousiaste muzikanten zat te luisteren was geenszins te weerleggen. 

De akoestiek in de kerk

Toch was het in het begin soms lastig om de totale focus erbij te houden. Goede akoestiek in de gehele kerk is een grote uitdaging en helaas was dit gegeven ook deze avond van toepassing. Teveel galm was er te horen. Daarnaast wil Douwe Bob veel publieksparticipatie. Iets dat goed werkt als de hele zaal daarin betrokken wordt. In dit geval werkte het averechts. Het gesproken woord was in de kerkbanken aan de zijkanten niet te verstaan en dat werd ook nog eens versterkt door enkele té luidruchtige fans. Het gevolg was dat er door de vele verhaaltjes en de rommelige interactie met het publiek geen vaart in het concert zat. Vijf nummers in totaal, tot de onverwachte tweede pauze, is bovendien erg weinig. Ook na de pauze was die ruis er, maar het muzikale deel van de avond was van zo’n hoog niveau dat het euvel daardoor volledig werd gecompenseerd.

Spontane kerkorgel klanken

Absoluut hoogtepunt van de avond was de prachtige ballad “I do”. Vanuit de zaal werd geopperd dit nummer achter het kerkorgel te spelen en spontaan ging Douwe Bob daarop in. Totaal onverwacht en onvoorbereid werden de kerkorgel klanken ten gehore gebracht, tegelijkertijd met het kippenvel dat op de armen van menig toehoorder kwam te staan. Het gaf het concert een mythisch tintje.

Concluderend kan je stellen dat de staande ovatie die Douwe Bob en Stijn van Dalen na afloop ten deel viel volledig terecht was, want het was muzikaal echt indrukwekkend. Maar als er volgende keer meer gezongen gaat worden met minder vage publiekparticiperende intermezzo’s, dan zal het applaus nog meer klateren en langer doorgalmen in het progressief denkende heilige huis op de Loolaan. 

Grote Kerk, zaterdag 3 december