Een zwarte traan met een lach

‘Een zwarte traan met een lach’. Zo noemde Henri de voorstelling Billie die hij bezocht. Hij en zo een 180 anderen waren in de ban van Billie.

Het publiek reageerde dan ook enthousiast als er weer een nummer werd gezongen door Joy Wielkens, begeleid door de 4 man koppige band. De Rabobankzaal was voor deze gelegenheid aangepast tot een intieme ruimte en gaf het publiek de sfeer om in de kleedkamer te kijken van Billie Holliday. Billy, de legendarisch zangeres die blues zong, maar ook blues was.

Joy Wielkens vertolkte de rol van de legende Billie Holliday en schetste samen met Michael Varekamp een intiem portret van het zeer bewogen leven van de zangeres. Michael is trompetist en wist samen met zijn 3 andere collega-muzikanten de sfeer neer te zetten van de tijden van weleer. Nummers als: ‘What a little moonlight can do’,  ‘Don’t explain’ en het indrukwekkende ‘God bless the child’ kwamen langs.

Bij tijd en wijle was de muziek die ondersteund werd door videoregistraties enorm benauwend en beklemmend. De muzikanten waren in staat de pijn en verdriet van de rassenhaat en scheiding in de muziek te laten doorklinken. Maar ook de vreugde van de blues. Zoals Joy het aan het publiek mee gaf aan het einde van de voorstelling dat  zingen je hart blij kan maken en de pijn eruit laat komen. Want dat Billie Holliday pijn en vreugde uitzong in haar leven is in alles te horen als haar muziek wordt gedraaid. Joy ‘Billie’ kon dit volledig waar maken met haar band.

Vrijdag 2 maart, Rabobankzaal Orpheus, Billie Holliday