Graham Robins; CD Paris Papers: een onweerstaanbaar verlangen….

Graham Robins: hij heeft het weer geflikt: een nieuwe CD: Parish Papers. Graham, geboren in Watford; the county of Herfordshire UK. Ongeveer 30 minuten van Noord-Londen; sinds een aantal jaren bekend in Apeldoorn en omgeving, is in staat om de soul, de blues, de country en gospel met elkaar te combineren. En dat leidt tot de typische Robins Sound: goed in gehoor liggend kampvuurmuziek; met een onstuitbaar verlangen naar een wereld waarin mens en natuur met elkaar in evenwicht zijn.

De CD opent ( dat kan helemaal niet: een CD die opent, maar goed) met de titelsong: Paris Papers; een vrolijk nummer dat niet helemaal de hele CD dekt. De typische Robin. Sound begint eigenlijk bij nummer 3 van de CD: Martine. Heerlijk in het gehoor liggend en is de opmaat voor song nummer 4: Lonely Heart;  hier komt de Robins Sound en de tekst helemaal bij elkaar: wachten op een eenzaam hart bij een eenzame rivier, in het middenland van de eeuwigheid:

There’s a lonely heart calling out your name, In the night wondering where you are, And where the time goes between the summer and the fall, It goes so slow like there is no time at all, Waiting for your lonely heart / waiting for your lonely heart, There’s a lonely river / towards the sea, Through the heartland for all eternity.

En dan volgt het hoogtepunt van deze CD: Elysium Fields. Hier zingt Graham bijna smekend; bijna smachtend; met een prachtige piano- en vioolspel op de achtergrond. Dit is muziek waarop de liefde wordt bevestigd; waarop de laatste slok wijn wordt gedronken om elkaar eeuwig in de ogen te kijken; elkaars’ hand vast te houden om het zwijgen er toe te doen; bij dit lied trekt het leven aan je voorbij. Daarna hoeft er niets meer; ook geen volgend nummer. Dit nummer is genoeg: Dit nummer is Graham Robin! Dit is de échte Robins Sound!

Na deze emotionele ontmoeting volgen nog meer nummers die gewoon lekker in het gehoor liggen en een verlangen oproepen om te reizen, te ontmoeten; zoals het nummer Going Down to Georgia. Vooral lieflijk is het nummer: “Hold on To The Light”; ook weer dat onweerstaanbare verlangen naar warmte, aandacht, naar bevestiging van het bestaan. Graham verlangt naar erkenning, verlangt naar gezien te worden, verlangt naar een warm nest; een warm heartland.

Het laatste nummer is krachtig; het lijkt wel of de ochtendzon hier doorbreekt; de nacht is voorbij; de klus van gisteren is geklaard; een nieuwe dag kan beginnen; de uitdaging ligt er. Parish Papers: Eenzame harten, eenzame rivieren, een onweerstaanbaar verlangen naar rust, naar een hand die vast houdt en die zegt dat het leven goed is. De CD is Goed: tekst, muziek, stem; het is met elkaar in evenwicht: Het is alsof ik in mijn Heartland ben aangekomen. Mijn reis is voltooid en op de achtergrond zingt Graham: “ It was a lonely road I travelled…”