Mathijs Leeuwis in Gigant: Café Chantant

Zondagmiddag 16.15 uur; Gigant café: Mathijs Leeuwis zingt; en hoe! Gratis en voor niets; dat is toch nog eens een meevaller; net zoals aan de overkant in het bluescafé een band gratis en voor niets optreedt en in het artcafé Sam Sam Graham Robins speelt. Allemaal gratis en voor niets. Geweldig! Gigant café is om 16.00 uur al vol.

Het eerste wat me opvalt aan de stem van Mathijs, is dat deze met de grond verbonden lijkt; in dit geval met de Brabantse grond. De stem doet me, uit de verte, sterk denken aan die andere Brabantse zanger- broeder: Alex Roeka. Meteen doemen me de velden op in de overgang naar het land dat nog België heet. niet hollands; maar ook niet belgisch: Brabant.

Bij het eerste liedje “Richting einde van de nacht” dwalen mijn gedachten af naar dat bekende en controversiële boek: Reis naar het einde van de nacht van de Franse schrijver Celine. Het boek gaat over de banaliteit en de zinloosheid van het leven. Matthijs zingt met zijn omfloerste stem “Daarmee lijkt de macht over ons leven klein”. Frappant!

Daarmee is de toon gezet; de inhoud van de liedjes zijn sterk van tekst; filosofisch en oog voor detail. Dit blijkt ook bijvoorbeeld uit het liedje “Zijn vlees is zwak”; een mooie melancholische introductie met een tekst zoals “ als een zin die niet loopt, als een hoer die niet vrijt”. Tegenslag en eenzaamheid spat er vanaf; somberheid is troef.

Nog zo,n juweel van een liedje: Je weet zo weining; “Toen ik een kind was, wist ik niets; toen ik een man werd; wist ik veel…je weet zo weinig”. Mathijs geeft in feite een lezing over het leven, over de twijfels in het leven; muzikaal ondersteund door 2 prima muzikanten. De zanger is een man die diept nadenkt en het talent heeft om mooie teksten te schrijven en deze op een country, bleussie pakkende manier te brengen.

Het liedje Zondagavondstoptrein is een voltreffer; het verhaalt over een volle zondagavondstoptrein en in mijn gedachten zit ik weer in de zondagavondstoptrein die me terug bracht naar de stad waar ik studeerde en werkte; iedere stop een verdere stap van huis; een verdere stap naar het volwassen leven. De cadans van de zondagavondstoptrein maakte me los uit de adolescentie richting de volwassenheid en dat in volle treincoupés. Pijnlijke, eenzame momenten.

Zijn laatste CD heet “Alweer geen revolutie” Een prachtige titel met gevoelige liedjes. Het levert hem goede recensies op. Het publiek kan ze kopen; voor wat je er voor over hebt. Dat is ook Matthijs ten voeten uit. Neem ze mee en laat een bedrag achter. Mooi kan het leven toch zijn.

Setlist: Richting einde van de nacht; Sluizen; Klei, stront & zand; Zijn vlees is zwak; Caroline; Je weet zo weinig; Botox Blues; Zware Laarzen; Zondagavondstoptrein; Lijstjes; Sterkste verhaal; Drinken.