Semeijn en Heek in Vice Versa

Met ingang van vandaag staat ACEC in het teken van de kunstontmoeting ’Vice Versa’: Nederland en Duitsland.

Theo Semeijn (autodidact) komt uit Apeldoorn, Christoph Heek woont in Kleef en studeerde aan de Kunstacademie in Arnhem. Semeijn (67) werkte jaren als revalidatiearts, dr. Heek (55) is in tegenstelling tot zijn collega nog niet met pensioen en is als anesthesist enige dagen per week aan een ziekenhuis verbonden. Kunst en een gemeenschappelijke medische achtergrond verbindt de twee exposanten. Hun vertrekpunt is totaal verschillend. Het atelier van Semeijn is op het oog een grote puinhoop vol schijnbaar nutteloze zaken, de werkruimte van Heek is zeer geordend. Aardig detail: Christoph Heek spreekt voortreffelijk Nederlands.

Jullie zijn beiden arts. Schept dat een band?

Christoph: ,,Ik denk het wel, maar niet direct zichtbaar. Kunst en geneeskunde hebben beide met basale zaken te maken. Ik denk daar overigens niet zoveel over na. Ik ben als kunstenaar heel impulsief.’’

Theo: ,,Het is toeval. Ik heb Christoph leren kennen toen hij meedeed aan een expositie. Ik voelde iets van verwantschap en heb werk van hem aangeschaft.’’

Heeft jullie medische achtergrond invloed op jullie werk?

Christoph: ,,Het is bij mij vooral naar voren gekomen toen ik mij met experimentele fotografie ben gaan bezighouden. Meer in ieder geval dan daarvoor. Fotografie heeft met waarneming te maken. Dat heb je als arts ook. Je weet immers hoe de waarneming werkt.’’

Theo: ,,Ik kan kort zijn. Het vormt je.’’

Wat is jullie band met ACEC?

Christoph: ,,Ik heb hier inmiddels verschillende keren geëxposeerd. Dat is 3, 4 jaar geleden begonnen met de groepsexpositie ’Hoe is het nu’ en ben daarna met een vaste groep kunstenaars jaarlijks uitgenodigd. Verder ken ik Cees Andriessen die in Apeldoorn woont. Ik heb een grote waardering voor zijn werk. Cees is regelmatig in ACEC te vinden.’’

Theo: ,,Ik ken Cees Andriessen (een van de bekendste grafici van Nederland, dl) al lang en ook ACEC is voor mij bekend terrein. Ik ben geleidelijk aan hier beland.’’

Reageer svp op de woorden/stelling van de duo-exposant. Zo zegt Christoph met lak te werken om zo wazigheid te creëren. ,,Mensen willen liever klare lijnen zien, maar zo zit het leven niet elkaar.’’

Theo: ,,Ja, dat snap ik helemaal. Ik wil zelf scheppen vanuit een chaos een niet volmaakte wereld. Vanuit een situatie waarin lang niet alles duidelijk is. Van komen en gaan, van steeds opnieuw pogen en benaderen. Een cyclische beweging in de tijd. Het is nooit klaar.’’

Theo Semeijn beweert: ,,De creativiteit van een kunstenaar moet parallel lopen met die in de natuur.’’

Christoph: ,,Duidelijk. Voor mij is scheppen een natuurlijk iets. Waarbij authenticiteit en heel nadrukkelijk jezelf blijven een gegeven is. Alleen dan ontstaat de kans dat je iets schept wat van belang is of overblijft.’’

Theo zegt ook: Mijn lab is een laboratorium.

Christoph: ,,Ja, natuurlijk. Maar mijn laboratorium zit heel anders in elkaar. Het is bij mij precies andersom. Ik heb juist ordening nodig om de chaos in mijzelf in de gaten te houden.’’

Jullie zijn elkaars buren. Hoe kijken jullie tegen respectievelijk Nederland en Duitsland aan?

Christoph (verrast):,, Ik heb er niet over nagedacht. Ik woon in een grensstreek en ben mij bewust van een grens. Ik vind een grens ook wel belangrijk. Weten wie je bent, waar je vandaan komt. De volgende stap die je moet nemen is dat je over een grens heen stapt. In de zin van dat je je niet afgrenst voor andere mensen. Ik heb niet voor niets in Arnhem gestudeerd omdat ik niet in Düsseldorf wilde studeren en zo los te komen van Joseph Beuys.’’ (beroemde en in 1986 overleden kunstenaar en invloedrijke docent aan de kunstacademie in Düsseldorf, dl).

Theo: ,,Ook ik heb er niet over nagedacht. Door samen te werken vervagen grenzen. Ik vind dat je over grenzen heen moet stappen. Niet alleen als kunstenaar ervaar ik dat, ik heb die ervaring ook opgedaan als revalidatiearts.’’

Kan deze expositie in Apeldoorn mogelijk leiden tot iets dergelijks in Duitsland?

Christoph; ,,Het is wel interessant, maar ik heb niet de beschikking over expositieruimtes. Ik verwacht niet dat ik daaraan dit jaar nog toe kom. Er is al zoveel waaronder vijf exposities. Ik heb binnenkort al weer een solo-expositie in Emmerich.’’

Theo: ,,Als het ooit gebeurt, dan moet het een initiatief zijn buiten ons om, iemand die zich daarvoor inzet. Maar zoals alles waar ik achter sta en wat op mijn pad komt pak ik graag mee.’’

Vice Versa is te zien tot en met zondag 24 april. ACEC is open van woensdag tot en met zondag open tussen 12.30 en 17 uur.