Wilhelminaring hoort bij Apeldoorn

CODA Museum besteedt deze weken met een expositie ruimschoots aandacht aan het fenomeen Wilhelminaring, de tweejaarlijkse oeuvreprijs voor een Nederlandse beeldhouwer. Voor de ring zelf is een belangrijke bijrol weggelegd. De eerste ontwerper, Lara Kassenaar,  komt uit Apeldoorn. De stad is nauw verbonden met alles wat met de Wilhelminaring te maken. Komende zaterdagmiddag (27 augustus) is de officiële opening van de expositie in CODA, de locatie waar sinds 2015 de uitreiking plaatsheeft.

We schrijven het jaar 1998. Voor het eerst krijgt een Nederlandse beeldhouwer een prijs uitgereikt voor zijn hele werk. Met dank aan Karla de Boer uit Apeldoorn, die een Duits idee richting Apeldoorn vertaalt. Ze krijgt daarbij steun van beeldend kunstenaar Teun Renes die bij Centraal Beheer wel een potje kan breken. Paleis Het Loo ziet het wel zitten: een chique oeuvreprijs die de naam draagt van haar laatste bewoner: prinses Wilhelmina. De eerste winnaar heet Joop Beljon. De gemeente Apeldoorn  geeft een extra tintje aan de prijs. De winnende beeldhouwer krijgt voortaan een opdracht van de stad om een beeld te maken dat een plaats zal krijgen in het Sprengenpark. En zo is het anno 2017 (de winnaar is nog niet bekend) precies zo. Alleen is het statige Loo verruild voor CODA. Het paleis gaat binnenkort enige jaren op slot met het oog op een grondige restauratie.

Lara Kassenaar heeft dat illustere jaar 1998 zoals dat een goudsmid betaamt met gulden letters in haar annalen bijgeschreven. Het ontwerp van de nog onbekende  sieradenmaker krijg de voorkeur boven ontwerpen van haar veel bekendere  stadgenoten Cees de Vries en Rob Froeling. Een droomstart voor een jonge vrouw die nog maar net een winkeltje heeft geopend aan de Beekstraat.

Een kleine twintig jaar na dato woont en werkt Lara Kassenaar daar nog. Met gepaste trots laat ze een boek zien met krantenartikelen van weleer. Haar ontwerp, vrij naar de Gedenknaald aan de Loolaan, lijkt met z’n 15 centimeter ondraagbaar, maar dat is schijn. Lara’s naald bestaat uit verschillende onderdeeltjes die in elkaar passen en uit elkaar kunnen worden gehaald. Mooi als ring, maar mogelijk nog mooier en praktischer als halssieraad. Lara is bij de prijsuitreiking persoonlijk aanwezig. ,,Ik heb er nog een mantelpakje voor aangeschaft. Ik vond het heel bijzonder allemaal.’’

De eerste Wilhelminaring. Voor het eerst made in Apeldoorn.  Een sieraad met een verhaal, maar Lara kan jaren na dato wel honderden verhalen vertellen die emotioneel geladen zijn. Veel mensen komen bij haar om van een oud sieraad iets nieuws te maken. Vaak heeft dat kleinood toebehoord aan een dierbaar, overleden familielid.

Ze heeft de crisis en de hoge goudprijs overleefd, al is het nog steeds niet alles goud wat er blinkt. Maar de markt trekt aan en goud wint weer terrein. En de romantiek keert weer terug. Ze kijkt terug op jaren zonder verlovingsringen. Verloven is weer helemaal in. En daar horen ringen bij. Een paar keer maand kloppen klanten bij Lara aan.

Het huwelijk tussen Wilhelminaring en de stad Apeldoorn is al die jaren stabiel gebleken. Ook gedichten horen daarbij. Daar zorgt Karla de Boer wel voor. Ze kent de grote poëten vaak persoonlijk. Mischa Andriessen – opgegroeid in Apeldoorn – is een van de dichters die zich door het werk van de prijswinnaar heeft laten inspireren. Net als CODA Museum met portretfoto’s van de winnaars, afbeeldingen van de ringen en de gedichten. Bijzondere aandacht gaat uit naar fotograaf/beeldend kunstenaar Anaïs Lopez en haar serie portretfoto’s.

Het is allemaal te zien tot en met 25 september.