Geluidsoverlast staan ambities en kansen Vliegveld Teuge in de weg

Zou ik ooit de Nederlandse RyanAir worden die vertrekt vanuit Teuge?  Momenteel is er nog een geluidshinder-probleempje op te lossen, begrijp ik.

Ik woon al mijn hele leven aan de Teuge-kant van Apeldoorn en ongetwijfeld vliegen er vandaag de dag meer vliegtuigjes over dan vroeger, maar ik merk er zelf amper wat van. Komt natuurlijk ook omdat ik gewoon overdag werk, boodschappen doe, aan het sporten ben en meer afleidingen heb, waardoor ik mij niet kan focussen op het gebrom van een paar vliegtuigjes.

Ik zit overdag vooral in het lawaai van schreeuwende schoolkinderen, voorbij denderende intercity’s en sprinters, door rood rijdende auto’s, propvolle bussen en stinkende scooters. En dan heb ik het nog niet over het lawaai van veel onzin om mij heen. Ik kan mij daarom alleen maar indenken dat je erg dichtbij moet wonen of overdag erg weinig te doen moet hebben om je hier druk om te maken.

Nu begrijp ik dat het voor de directe omwoners vervelend is zo’n vliegveldje. Alleen kan je wat mij betreft Teuge helemaal opdoeken. Dan heeft het dorp helemaal geen bestaansrecht meer en mag het wat mij betreft niet eens een naam meer hebben. Plaatsnaambordjes weg, ontdorpen en verklaren tot gehucht. Wij Apeldoorners kennen Teuge voornamelijk van het vliegveldje en niets anders dan het vliegveldje. Een plek binnen de Stedendriehoek waar we graag even heenrijden om vliegtuigen te spotten en de kunsten van parachutisten te aanschouwen. Privé of zakelijk vluchtje? Het maakt ons niet uit. We komen voor het plezier, generatie op generatie.

De gebruikers betalen fors, de investeerders zien kansen, de provincie ziet mogelijkheden. Niet voor niets durven gemeenten een lening aan, omdat hun hoop is gevestigd op groei. Maar de lening is eigenlijk verloren zaak als burgers kansen vernietigen. Zonder vliegveld is niemand geïnteresseerd in Teuge. Zolang Vliegveld Twente de deuren op slot heeft, de Duitse overheid het vliegen rond de grensstreken onmoedigt met een overdosis aan luchthavengelden en een Nederland dat zoekt naar uitbreiding, slaapt men verder en is de attractie en bedrijvigheid van Teuge straks gedegradeerd tot spookdorp.

Ik bespeur hoop in de woorden van directeur Meiltje de Groot: meer samenwerking, betere bebording, betere marketing en ruimte voor veel verbeteringen. Klinkt ambitieus en het is heerlijk dat deze ondernemer de schouders recht heeft, de borst vooruit en het kop boven het maaiveld durft uit te steken.