In beeld: Bob Nijhof van Bosico koffiemachine verkoop & reparatie

Bob Nijhof combineerde zijn passie voor auto’s met zijn werk. Jarenlang reed hij op de taxi en bracht hij mensen naar hun gewenste bestemming. De opkomst van mobiele telefoons verminderde zijn werkplezier in de auto. Al snel vond Bob iets waar hij wel plezier in had, hij richtte het bedrijf Bosico op. Hij vertelt over zijn carrièrepad, zijn passie voor Mercedes, geeft tips over koffiezetapparaten en meer.

Hoe ben je op de taxi terecht gekomen?

“Ik werkte in de showroom van een Toyota dealer toen er een man binnenkwam die een taxibedrijf had. Blijkbaar had hij door dat ik niet zo op mijn plek zat in de showroom dus bood hij mij aan om eens een weekend mee te rijden op een taxi. Na de eerste dag op de taxi heb ik ontslag genomen bij bij de Toyota dealer. Het taxibedrijf waar ik voor reed, in Hengelo was dat, reed veel voor uitvaarten. Die reden met allemaal van die hele mooie, zwarte Mercedessen. In zo’n W140 wilde ik ook wel rijden. Rouwvervoer is specialistisch vervoer. Daarnaast reden ze ook met straattaxi’s en ziekenfonds taxi’s. Mijn doel was om onderaan te beginnen en dan te eindigen als rouwvervoer, in zo’n dikke mercedes. Dus ik begon met schoolvervoer. Met een busje reed ik de kinderen heen en weer. Ik reed een ritje per dag en wilde het graag fulltime doen. Helaas hadden ze geen capaciteit in Hengelo en in Apeldoorn stonden ze te springen om taxichauffeurs. Mijn eerste auto daar was een oude, afgetrapte Mercedes met een driepuntige ster op de motorkap en 900.000 kilometers op de teller. Dat hoef je vandaag de dag niet meer te proberen.”

Hoe vond je dat?

“In 1999 kwam ik voor het eerst op de taxi bij Taxi Veluwe in Lieren, op de Treintaxi. Ik bracht toen letterlijk mensen van en naar het station. Dat was vroeger echt een succes. Voor vier gulden kon je binnen twee kilometer van en naar het station en voor zes gulden vijftig tot vier kilometer. De consument belde mij dan en dan kwam ik langs, ook als er al iemand bij mij in de taxi zat. Daar lag het verdienmodel, combinatieritten. En geloof mij, de combinatie van vier vreemden in één taxi zorgt voor een leuke taxirit, in de tijd voor telefoontjes dan. Dat gaf altijd zo’n leuke sfeer.”

Wat veranderde er op de taxi met de komst van mobiele telefoon?

“Mensen wilden niet meer praten. Voorheen had ik altijd gesprekken met de mensen in mijn taxi, over dagelijkse dingen of juist over grotere onderwerpen. Die telefoon brengt heel veel spanning mee. Mensen weet het altijd beter, van routes tot prijzen en ze staan niet meer open voor gesprekken. Je kunt niets meer goed doen. Sowieso vinden mensen de taxi nu te duur. Ze gaan liever met een Uber, pakken de telefoon en tikken een review. De taxi klant van nu is niet meer de taxi klant van toen en dat is één van de redenen dat ik het niet meer leuk vind op de taxi. En fooi is er ook niet echt meer bij. Vroeger was fooi zo’n 50% van mijn inkomen. Dat is nu helemaal weg. De gemiddelde consument van nu gaat zitten, zegt enkel waar hij of zij heen wilt en vraagt aan het eind ‘pinnen?’ of wappert alleen met een kaart. Ik kan daar heel slecht tegen.”

Hoe kwam je als taxichauffeur terecht in het vak van koffiezetapparaten reparatie?

“Mensen gaan steeds minder op pad met de taxi. Ik zag het niet zitten om tien uur per dag op het station te staan wachten op een rit. Ik wist al dat ik hier mijn pensioen niet mee ging halen. In die tijd was ik vrijwilliger bij De Fietsenmakershoek van Foenix. Ik repareerde daar fietsen. Dat was dankbaar werk met hele leuke collega’s. Die jongens met een beperking klagen nooit en zijn nooit chagrijnig, dat was zo’n openbaring. Dat was ik uit de taxiwereld niet meer gewend. Tijdens de twee jaren dat ik daar werkte kwam ik veel in aanmerking met binnenkomende goederen, van fietsen tot strijkijzers. Eens kregen ze daar zelfs een zeilboot binnen. Inclusief aanhanger. Toen Foenix stopte met De Fietsenmakershoek ben ik eerst Italjet en Aprillia Di-tech scooters gaan repareren. Complexe en fragiele machines. Dat vond ik ook heel leuk, maar de hele dag in een koude schuur bezig zijn is ook niet wat.”

“Op een gegeven moment was ik op zoek naar een koffiezetapparaat. Ik vond er één bij de kringloop die nog gerepareerd moest worden. Dat heb ik gedaan. Toen kwam mijn buurvrouw ook met zo’n ding aanlopen. ‘Wil je deze hebben?’ vroeg ze, ‘anders gooi ik het weg’. Zo ben ik ermee begonnen. Ik kwam erachter dat er maar een paar koffie machine fabrieken op de wereld zijn, één fabriek maakt meerdere merken. Zo raakte ik geïnteresseerd in het verhaal achter die apparaten. Ik ben mij heel erg gaan verdiepen en eerst gaan specialiseren in Bosch en Siemens.”

Wat is het precies wat je doet?

“Reparatie en verkoop van gebruikte koffiemachines. Ik werk onder andere met een ruilsysteem. Men neemt een gereviseerd toestel mee en laat het defecte toestel achter. Deze repareer ik. Ik vervang alles voor nieuwe onderdelen, echt tot het kleinste schroefje en boutje aan toe. Dan is het apparaat eigenlijk weer als nieuw en die verkoop ik dan weer met een jaar garantie. Heel duurzaam.”

Waarom niet in Jura?

“Jura was te ingewikkeld en te duur, tot ik een keer iets, vervelends eigenlijk, heb meegemaakt. Ik werd gebeld door een man die mij had gezien op Marktplaats. Hij had een paar machines te koop die ik wel mooi vond, drie Jura machines. Hij legde mij uit hoe die apparaten in elkaar zitten en waar ik alles kon bestellen. Ik raakte helemaal gemotiveerd en besloot ze te kopen. Hij loosde mij door het betaalproces en precies toen ik op verzenden klikte, hing hij op. Ik besefte me gelijk dat ik was opgelicht. Na drie weken belde hij op om te vragen of ik die machines had gehad. Ik heb hem niet beschuldigd, maar gewoon succes geweest met die honderdvijftig euro. Toen was hij wel een beetje beledigd. Ik dacht alleen maar ‘je zult het wel nodig hebben’.”

Hoe is dat afgelopen?

“Ik had wel aangifte gedaan, maar daar hoorde ik niets meer van. Tot zo’n drie-vier jaar later, toen kreeg ik een meldingsbrief dat er een verdachte was aangehouden. Ook vroegen ze of ik bij de rechtszaak wilde zijn. Nou, ik wilde die man wel in zijn ogen kijken. Er gingen weer een paar weken overheen en toen kreeg ik opnieuw een brief waarin ze zeiden te weinig aanknopingspunten te hebben. Ze lieten de zaak gaan.”

En toen?

“In de tussentijd was ik mij al gaan verdiepen in Jura. Nu wilde ik het weten ook. Ik besefte mij dat Jura bijna hetzelfde in elkaar zit als Bosch en Siemens, met dezelfde schroefjes enzo.”

Hoe wist je überhaupt wat je moet doen?

“Nou je bent wel een paar jaar bezig voordat je het echt begrijpt hoor. Toen ik begon stond er ook niets op internet, nog steeds niet echt. Je vond er wel veel mensen met hetzelfde probleem, op van die forums. Mensen schreven dan dat hun koffie slecht was en later dat die gerepareerd was. Als ik dan vroeg wat er aan gedaan was kreeg ik terug ‘weet ik niet meer, maar ik moest wel vijfhonderd euro betalen’. Dus ik ben het mezelf gaan aanleren. Jura heeft ook niet echt handleidingen. Siemens wel, maar als consument kom je daar niet aan. Ik vind het ook wel mooi allemaal, om het zelf uit te zoeken.”

Wat vind je van het ondernemerschap?

“Ik wist eerst niet hoe belangrijk het voor mij is om zelf beslissingen te maken. Ik zat altijd aan de teugels van een werkgever. Toen ik voor mijzelf begon met een taxi bedrijf duurde het zo’n vijf jaar tot ik mij echt vrijer voelde. Er ging langzaam een wereld voor mij open. Ik besefte mij dat als ik mijn best doe, mensen dat echt waarderen en ze terugkomen.”

“De inventiviteit triggered mij. Repareren kan iedereen wel, maar ik kijk altijd verder. Hoe kunnen we voorkomen dat iets kapot gaat. Dat is zo zonde. De ruimte hebben om een extra stap te zetten vind ik het leukst aan ondernemen. En vooral ook dat het gewaardeerd wordt. Onder een baas wordt het misschien sneller verwacht of voor lief genomen. Ik vind het leuk dat ik buiten de lijntjes om kan werken. Ik moet moeite doen voor succes, dat vind ik leuk. Het hoeft voor mij allemaal niet te makkelijk te gaan.”

Hoe is het klantencontact met de mensen die komen voor

“De consument baalt natuurlijk wel, maar is altijd beleefd. Klanten onthouden mij ook. Ik heb wel eens het apparaat van een man gerepareerd die mij vervolgens jaren later opbelde. Hij ging een nieuw apparaat kopen, of ik zijn ‘oude’ wilde hebben. Zo leuk dat hij aan mij dacht. Een reparatie kost soms veel geld en toch blijven ze attent. En ze waarderen mijn werk en moeite echt.”

Hoe kom je aan de naam Bosico?

“Het komt van Bosch, Siemens en coffeemachines. Dat vond ik zo moeilijk. Verzin maar eens een goede bedrijfsnaam die overeenkomt met je service en die makkelijk te onthouden en ook nog goed uit te spreken is.”

Wat maakt Bosico uniek?

“Ik kijk altijd verder. Als iets voor 10% kapot is, wil ik niet het hele onderdeel weg moeten gooien. Helaas zijn veel onderdelen wel zo gebouwd. Ik ga dan op zoek naar mensen die die ene 10% voor mij kunnen maken zodat ik alleen dat ene component hoef te vervangen. Vink gereedschap uit Apeldoorn heeft op mijn wens dingen gemaakt voor mij. Die onderdelen waren dan niet leverbaar, maar met mijn kennis kon Vink gereedschap het dan maken. Zo kan ik mooie alternatieven bieden die vaak ook nog goedkoper zijn.”

“Ik heb klanten door heel Nederland, van Groningen tot aan Zierikzee en zelfs in het buitenland weten ze mij te vinden. Niemand in Nederland doet wat ik doe. Je kunt overal naar een reparateur gaan, die vervangt dan één of twee onderdelen. Ik kijk iets verder.”

Wat is de meest voorkomende reden dat een koffiezetapparaat kapot gaat?

“Mensen gooien er de verkeerde bonen in. Dan willen ze extra sterk, dark roast uit Italië met een crème laag, omdat het hen doet denken aan dat terras met ober. Maar als je dat in de maalmolen gooit dan is die molen binnen een jaar kapot. Met de juiste bonen, bruine bonen, doe je wel 10 jaar met een maalmolen. Die donkere bonen zijn heel hard en daardoor slijt het maalwerk. Die lichtere bonen zijn veel zachter. Als iemand bij mij koopt of iets laat repareren dan leg ik dat van die bonen ook altijd uit. Ik geef een jaar garantie, maar natuurlijk niet als iemand die dark roast bonen erin gooit, dan vraag je erom.”

Zou je niet willen bloggen om bijvoorbeeld dit soort tips te geven?

“Ik heb de functie al wel geactiveerd, maar ik moet het nog doen. Een plan voor in de toekomst. Zelf dacht ik eigenlijk ook aan een YouTube account. Ik kijk zelf alleen nog maar YouTube. Sommige YouTubers kunnen zo goed vertellen dat je zelfs de filmpjes leuk vindt waarvan je eigenlijk geen connectie hebt met het onderwerp. Zoiets zou ik ook wel willen maken. En dan zou ik het net zo leuk willen brengen.”

Hoeveel rijd je nu nog op de taxi?

“Ik doe nog een paar ritjes per week. Het liefst met iemand zonder een mobiele telefoon, die wel goedemiddag zegt.”

Wat zijn je grootste uitdagingen?

“Om niet hoogmoedig te worden. Hoogmoed komt voor de val. Ik ben me er altijd van bewust dat de consument het geld in mijn laatje brengt. Ook al weet ik er meer vanaf dan de consument, als hij of zij iets anders zegt dan houd ik hier wel rekening mee. De consument betaalt ten slotte. Ik heb me daar wel eens in de taxi op betrapt. Toen werd ik heel hoogmoedig doordat er meer vraag dan aanbod was. Ik was niet meer klantvriendelijk en dat heeft mij toen mijn goede naam gekost.”

Wat hoop je voor de komende vijf jaar?

“Tegenwoordig wil iedereen in elektrische auto’s rijden omdat dat beter is voor het milieu, maar hoeveel apparatuur gooien we wel niet weg? Ik kijk veel documentaires over onze afvalstroom. Ik ben erg benieuwd naar welke scheidingstechnieken er zijn, want op deze manier doorgaan kan gewoonweg niet. Zelf heb ik nog geen 10 kilo afval in de maand. Als ik het niet zo goed zou scheiden, dan zou dat wel 200 kilo zijn. Hard-plastic naar Foenix en metalen naar Van Gerrevink. Dan blijft er verbluffend weinig écht afval over.”

Wil je de mensen nog iets meegeven?

“Gebruik de juiste bonen voor je koffiezetapparaat. Geen vette, donkere dark-roast of Espresso-bonen maar koffiebruine of zelfs beige, doffe bonen. Koop maar eens de gouden verpakking van de Lidl, want duurder staat echt niet gelijk aan beter. En accepteer dat een bonenmachine jaarlijks onderhoud nodig heeft. Wil je een fijne machine welke goed te repareren is? Koop dan een Jura. Bij inbouw raad ik Bosch of Siemens aan. Jura maakt namelijk geen inbouw. De rest lijkt soms een betere keus maar na 1 of 2 onderhoudsbeurten betaal je dat driedubbel terug.”