In beeld: Kelly Croes van The Fashion Factory en Lef

Practice what you preach. Je hebt wel eens mensen die zeggen: ik leef met de dag. Hoeveel van die mensen zeggen dat, maar oefenen dat niet uit in de praktijk? Ondernemer Kelly Croes is een van de weinige die het ook echt naleeft. Zowel privé als met haar winkels, Fashion Factory en Lef, leeft ze in het nu. Met haar 31 jaar heeft ze al veel bereikt. In een interview vertelt ze over haar levensmotto, het ondernemerschap en haar passie voor zowel haar winkels als de mensen. 

Wilde je altijd al ondernemer worden?

“Haha nee, tot mijn veertiende wilde ik dolfijnentrainster worden. Het is later een beetje gegroeid. Mijn moeder had een lingeriezaak op de Eglantier. Daarnaast zit een ijszaak die in de winter dicht is. Daar ben ik toen begonnen met wat van die kledingrekken die ik van marktplaats had. Op een gegeven moment ging ik kleding inkopen in Amsterdam. Ik ging ook steeds meer naar behoefte kopen. Als de kleding er snel uit ging kocht ik het bij en wat ik niet verkocht haalde ik weer uit het assortiment. Toen ben ik overgestapt naar een pandje naast de Chinees en nu zit ik hier al tien jaar. En Lef zit er ook alweer vier jaar.”

Hoe heb je het ondernemerschap geleerd?

“Mijn moeder heeft mij altijd gesteund. Zij is zelf ondernemer en heeft mij alles geleerd. Ik was negentien toen ik begon en eenentwintig toen ik in het nieuwe pand kwam. M’n moeder heeft mij wel echt op weg geholpen.” 

Hoe is het leven als ondernemer?

“Ik vind het heel leuk. Ook omdat ik alle vrijheid heb om te doen wat ik wil, maar soms is het heel stressvol. Eerst was er corona, nu weer die stijgende energieprijzen. Dan vraag ik me wel eens af of het goed komt en of mensen nog wel gaan kopen. Toen ik begon was er nog geen Instagram en Facebook werd ook niet echt gebruikt. Sowieso bestonden er weinig boetiekjes zoals wat ik heb. Nu open je social media en het staat er vol mee.” 

“Ik heb laatst te maken gehad met een hacker. Die probeerde grote bedragen van mij af te nemen. Dat soort dingen geven heel veel stress. Of onredelijke klanten. Die zijn er ook veel. Ik ben heel redelijk. Soms zelfs te lief. Als iets kapot is, neem ik het gelijk terug. Ik doe nooit moeilijk. Toen was er een keer een periode dat ik er zelf wat minder lekker in zat. Daardoor was ik een jurkje vergeten bij een bestelling. Die klant ging vervolgens zo te keer. Dat doet mij wel wat hoor. Ik geef zoveel. Dan maak ik één foutje en word ik direct met de grond gelijk gemaakt. Slechte mensen kunnen vaak van alles maken terwijl goede mensen op het eerste foutje gelijk had afgestraft worden. Maar wat er ook gebeurt, ik blijf gewoon positief. Dat is echt wie ik ben. Ik sta vier dagen per week in de winkel en doe één dag in de week de inkopen.”

Je hebt twee winkels op De Eglantier. Waarom is dat?

“Eerst had ik alleen Fashion Factory. Daar verkocht ik kleding, tassen, schoenen en accessoires. Uiteindelijk werd dat te klein, die barstte gewoon uit z’n voegen. En toen kwam er toevallig een pand vrij. Daar ben ik toen heen gegaan met schoenen, tassen, accessoires, (was)parfum en dat soort dingen. Ik ben heel blij met hoe het is. De verdeling is goed en het ziet er mooi uit. Om de twee/drie weken komt er iemand van een etalagebureau. Die verzint dan een thema en stylet de winkel op die manier.” 

Wat maakt jou goed in het werk?

“Ik kleed wel eens klanten aan die niet weten wat ze moeten dragen. Zij zien het dan gewoon niet. Als ik ze dan aankleed zijn ze zo blij. En ook wel dat ik schijt heb aan de mening van andere mensen. Kijk hoeveel mensen er op de wereld zijn. Als je met iedereen rekening moet houden is niet te doen. Mensen moeten gewoon lekker dragen waar zij zich prettig in voelen. Laatst had ik iets gepost van een oudere vrouw die iets kleurrijks aan had. Toen gingen allemaal mensen heel negatief reageren. Die vroegen of ze naar het circus ging en dat zij zoiets niet kon dragen op haar leeftijd enzo. Hoe vreselijk is dat. We vroegen ook helemaal niet om een mening. Waarom moeten mensen dan met dat soort dingen reageren. Ik doe zelf ook aan wat ik aan wil. Ik vind dikke zolen echt geweldig. Veel mensen vinden dat niks. Ik voel mezelf er heel fijn in dus ik draag het lekker.” 

“Ik zie mezelf gewoon als een collega die hier ook werkt. Ik ben niet streng ofzo en ik voel mij gewoon één van hen. Je hebt ook van die bazen die alleen maar sturen en commanderen. Ik stofzuig meestal ook zelf. Dat laat ik niemand anders doen. Als er iets is dan horen ze het wel. Ik ken bedrijven die zo oneerlijk met hun personeel omgaan. Zie, weer dat onrecht. Echt vreselijk.”

Wat maakt jouw winkels eigen?

“We hebben een wekelijks nieuw aanbod, zijn betaalbaar en absoluut niet opdringerig. Ik kan je helpen als je daar behoefte aan hebt, maar je kunt bij ons ook gewoon lekker rustig rondkijken. En er hangt altijd een positieve sfeer bij ons. Ik heb ook expres wat “oudere” dames in dienst. Ik kan zo fijn met hen werken. Ze zijn betrouwbaar, nooit ziek. Gewoon nooit gezeik. Mensen voelen zich bij ons snel op hun gemak. We geven ook persoonlijk advies. We hebben bijvoorbeeld ook een klant met een gebroken arm. Door de kennis die we hebben kunnen we heel gericht setjes meenemen die ze dan thuis kan passen.”

“Dat kon je ook wel zien tijdens corona. Wij zijn toen een actie gestart met mystery boxes. Mensen stuurden dan een foto op van zichzelf. Met het team keken we dan naar de foto en zo zochten we een complete set uit. Kleding, schoenen en accessoires. Mensen betaalden dan €50,00 en ontvingen een box ter waarde van €100,-. Dat was echt gekkenhuis. Wij hebben echt wel honderden mystery boxen verkocht toen. We hebben ook wel eens een avond hier gehad voor moeders met weinig geld. Die mochten hier gratis schoppen.” 

Wat doe je met kleding die niet verkocht is?

“Ik wil dat die kleding goed terecht komt. Ik hoeft dat niet voor een paar euro te verkopen. Dus dat geef ik weg. Laatste had ik nog wat over van de zomercollectie. Toen heb ik schoenen, tassen en kleding gedoneerd aan Inctrl-zorgnetwerk. Ze moesten met drie auto’s komen om alle spullen mee te kunnen nemen. Ik word echt blij als andere mensen blij zijn.” 

Wat doe je in je vrije tijd?

“Ik ga vaak uit eten en ik bezoek veel andere steden. En ik ben veel op reis, om de maand wel en dan zo’n vier dagen per keer. Mijn favoriete bestemming is Thailand, daar ben ik al wel dertien of veertien keer geweest. M’n moeder en ik hadden eerst samen een slipper lijn. Dan gingen we daar vaak heen voor inkoop. Nu doet m’n moeder de slipper lijn zelf.”

Ga je vaak op reis voor werk?

“Bijna al mijn reisjes zijn voor werk. Meestal ga ik met mijn moeder of met een vriendin uit Vught, zij heeft ook een winkel. Ik probeer het dan te combineren. Dan maak ik er een werkvakantie van. In Italië doe ik heel veel kleding inkopen daar ga ik zo’n twee keer per jaar heen. In Turkije koop ik weer veel accessoires zoals haarbanden. Vorige week was ik naar Marrakech. Dat was mijn laatste reisje dit jaar. Volgend jaar ga ik écht op vakantie, naar Mexico. Dan ga ik helemaal niks doen.”

Wat shop je zelf het liefste?

“Kleding. Ik zie dan kleding hangen en dan zie ik gelijk bij wie dat leuk zou staan. Als ik kleding inkoop dan zie ik de personen er echt inlopen. Ik shop nooit echt voor mijzelf, dat vind ik niet leuk. Ik draag kleding uit mijn winkel. Soms zie ik het ook echt niet meer. Als ik in Italië ga inkopen doe, dan ben ik daar wel twaalf uur per dag mee bezig. Je ziet dan duizenden kledingstukken op een dag. Na een tijd zie je het niet meer en ben je het echt wel zat.” 

Hoe sta je in het leven?

“Mijn levensmotto is echt ‘pluk de dag’. Zo leef ik ook echt. Ik ben nooit chagrijnig en altijd vrolijk en positief. Wees blij dat je bestaat denk ik dan. Ik heb ook zo’n hekel aan onrecht. Ik ben heel open. What you see is what you get. Soms ben ik misschien wel te eerlijk, maar ik ben ook soms echt te lief. Mensen maken daar ook misbruik van.” 

Wat hoop je voor de komende vijf jaar?

“Ik zou het concept van lef wel in andere steden willen. Meerdere winkels door Nederland met van alles en nog wat. Maar ik vind het ook wel weer lastig omdat ik graag betrokken ben en de focus niet wil verliezen. Als je meerdere winkels hebt die verspreid zitten dan kun je niet overal bij zijn. Dat vind ik moeilijk. Ja verder, ik heb niet echt doelen. Ik heb al zoveel bereikt op 31-jarige leeftijd. Ik geniet van elke dag en ik zie het wel. In mijn dagelijkse leven spreek ik ook nooit dingen van te voren dingen af. Ik hoef niks en dat gevoel wil ik houden. Ik droom wel, maar het is geen doel, ik zie het wel. Je hebt mensen die moeten dit en dat. Daar heb ik toch helemaal geen zin in. Ik leef met de dag.” 

Wat zou jij anderen mee willen geven?

“Denk niet te veel na en doe het gewoon. Als je ergens heel lang over nadenkt dan komt het vanzelf. In deze tijd zijn dingen natuurlijk wel lastiger. Een winkelpand is bijvoorbeeld al bijna niet meer te betalen, maar volg gewoon je gevoel. Altijd.”