Vrouwen in de horeca: Millie Smith

Vandaag is Mildred (Millie) Smith te gast in onze rubriek Vrouwen in de horeca. Millie is eigenaar van Millies Indische Keuken in gebouw Tot 2021 (voormalige ROC/Ambachtsschool) aan de Molenstraat Centrum.

Wat heeft Millie’s Indische Keuken te bieden?
,,Millie’s Indische Keuken is een kookstudio. Daar hebben kooklessen plaats en kookworkshops. Daarnaast biedt de studio ruimte voor catering: de Aziatische keuken in het algemeen en de Indische keuken in het bijzonder.’’

Wat is de belangrijkste pijler onder jouw bedrijfje en waar zie je de meeste groei?
,,De kookworkshops. Daar is steeds meer belangstelling voor. De deelnemers zien het echt als een avondje uit en dat is ook zo. Natuurlijk leer je er ook nog wel het een ander. Er zijn verschillende thema’s. De rijsttafel is heel populair. Wie voor kooklessen kiest is vier avonden bezig en krijgt met allerlei aspecten te maken. De Indische keuken zoals wij die in Nederland kennen is door allerlei culturen beïnvloed. Door de Chinezen bijvoorbeeld, maar ook door de Nederlanders. De rijsttafel is een koloniale uitvinding. Ik probeer wel zo authentiek mogelijke gerechten te belichten.’’

Van wie heb je leren koken?
,,Dat heb ik van huis uit meegekregen. Er werd bij ons uiteraard veel rijst gegeten, maar ook aardappels, denk aan stamppot. Aan wat ik van mijn ouders heb geleerd heb ik zelf een eigen twist gegeven. Dus ik heb ook van mezelf leren koken. Mijn vader kookte overigens lekkerder, zeg maar verfijnder dan mijn moeder.’’

Hoe is dat bij jou thuis?
,,Ik heb een man en een zoontje. Een Indische man. Wij eten voornamelijk Aziatisch. Als we vis eten, denk aan makreel, dan wordt er een hele vis bereid. Met de kop eraan, en de staart. Geen filet zoals de meeste Nederlanders dat graag hebben. De graten in de vis zijn echte smaakmakers. Zo is het ook met het randje vet aan vlees. Dat snijden we echt niet weg.’’

Waar kun je in Apeldoorn lekker Indisch eten?
Lange stilte, een oosterse glimlach en een diplomatiek antwoord: ,,Ik zou het echt niet weten. Ik kom er zelf nooit, maar ik heb goede dingen gehoord van Mas Surabaya aan de Arnhemseweg. Als wij uit eten gaan, dan kiezen we voor een andere keuken dan de Indische.’’

Waar ga je dan in Apeldoorn naartoe?
,,Ik kan verschillende restaurants noemen waar ik graag kom. Sizzles heeft een fijne en een prettige, persoonlijke benadering. Ik vind Spice Brush een goed restaurant met al die proeverijtjes en verder noem ik de Brugwachter en de Bosvijver. Lunchen doe ik graag bij Martins.’’

En voor Indisch eten?
,,Den Haag. Als ik daar ben, laat mijn zwager Indisch eten brengen. Dat regelt hij. Ik ken er ook een restaurantje, vlakbij de Chinese buurt. Ik kom niet zo snel op de naam. Het is klein, onooglijk bijna. Maar er wordt wel heel lekker gekookt.’’

De regio Apeldoorn heeft na Den Haag de grootste Indische gemeenschap van het land. Merk je dat?
,,Ja. Als ik naar mijn vriendenkring kijk zeker. Al is mijn hartsvriendin een Nederlands meisje. Maar de Indische avondjes nemen af. Heeft ook met de nieuwe Indische generatie te maken. Onze generatie is bijvoorbeeld wat terughoudender met drinken. Alcohol. De nieuwe generatie onderscheidt zich denk ik niet van andere Nederlanders. Duidelijke verschillen zie je op feestjes. Eten is heel belangrijk. Samen koken. Eerst het eten dan de drank. Bij niet Indische Nederlanders is dat heel vaak precies andersom.’’

Ben je in het huidige Indonesië geboren?
,,Nee in Den Haag, maar ik ben in Apeldoorn opgegroeid. Ik ben zelf vijf keer in Indonesië geweest. Daar eet ik het liefst aan de stalletjes. Daar waar het druk is. Want de meeste risico’s loop je bij stille stalletjes. Ik heb nooit ergens last van gehad, maar je moet wel oppassen. Daar is men meer gewend dan hier.’’

Je bent met een Indische man getrouwd. Bewust?
,,Ja, toch wel. Ik denk dat ik onbewust val op dat type man. Onbewust. Het bewuste deel zit ‘m in de raakvlakken, de culturele achtergrond. De verfijning.’’

Ooit gedacht een restaurant te beginnen?
,,Nee. Dat is met te groot. Denk alleen al aan personeel. De opdrachten die ik nu krijg voor catering zijn duidelijk afgebakend. Het is voor mij veel overzichtelijker. Ook wat tijd betreft. Met een restaurant ben je veel meer gebonden.’’

Wensen?
,,Het zijn meer gedachten dan concrete wensen. Ik zou nog wel eens wat willen doen met verschillende satés. Udang, dat zijn garnalen, kambing met echt geitenvlees. Dat doe ik nu soms ook wel, in workshops, maar waaraan ik denk is anders gericht. Commerciëler. Of het ooit gebeurt, weet ik niet, maar ik sluit het niet uit. Wat ik nu heb maakt me al heel blij. Een eigen plekje in een prettige omgeving. Toch een droom die waar wordt. Ik ben en voel me een heel gelukkig mens.’’