Hek om Apeldoorn

Wat zou er gebeuren als op de gemeentegrens van Apeldoorn een groot hek al het inkomende en uitgaande verkeer onmogelijk zou maken? De stad staat op zichzelf, we moeten het met elkaar redden. Zonder hulp van buiten en met slechts de bronnen die we binnen de gemeente voorhanden hebben. Wordt het een rommeltje of zijn we in staat een zelfvoorzienende gemeenschap neer te zetten en in stand te houden? Apeldoornextra peilde de mening van een aantal mensen die het kunnen weten.

Wytze Kuiper is conceptueel planoloog bij Zooow. Hij denkt dat we een heel eind richting zelfvoorziening kunnen komen en dat we het nog leuk zullen vinden ook. “Het streven om zelfvoorzienend te zijn begint bij het stellen van de vraag: wat heb je werkelijk nodig? Apeldoorn kan heel ver komen om zelf te voorzien in zaken als energie en voedsel, maar het begint wel bij jezelf.”

De politiek neemt actief deel aan de discussie rondom duurzaamheid al vindt men op het stadhuis dat Apeldoorn nog niet in staat is om volledig zelfvoorzienend te zijn. Wethouder Olaf Prinsen: “We doen als gemeente nog niet genoeg. Apeldoorn heeft de ambitie om in 2020 energieneutraal te zijn en we zitten nu ongeveer op vier procent. We hebben nog een lange weg te gaan. Dit moet een gezamenlijke ambitie zijn, dus van Apeldoorners en de gemeente. Als je nu een hek om de stad heen zet, zijn we de klos.”

Qua voedsel kent Apeldoorn alleen kleinschalige initiatieven. Dat is nog een moeilijk thema. Best gek als je bedenkt hoeveel mensen tegenwoordig bezig zijn met bewust eten. Maar de voedselproductie is vooral een zaak van boeren en ondernemers. Hierbij is de grootste vraag of er binnen de gemeente, zeker op de wat langere termijn, voldoende grondstoffen beschikbaar zijn om geheel in de eigen behoeften te voorzien.

“Het zal niet zo makkelijk zijn”, aldus Peter van der Wal van Bakkerij Van der Wal Jolink, “maar we kunnen brood bakken van de Veluwe met meel van de molenaar in Terwolde (niet helemaal Apeldoorn, maar je mag een beetje smokkelen). Gist moeten we dan waarschijnlijk vervangen door desem. En een beetje zout, nou ja dat laten we dan van iets verder komen. Wel wordt het assortiment beperkter. We hebben niet voldoende krenten en rozijnen, om maar iets te noemen. Wel boeren met boter in de omgeving. De problemen zitten meer in de energievoorziening, onze ovens werken nu op gas. En ook de distributie is niet zo makkelijk, als je dat bijvoorbeeld met een bakfiets zou moeten doen.”

Het lijkt erop dat Apeldoorn nog niet klaar is om volledig zelfvoorzienend te zijn. Toch doen we al veel en bieden bestaande en nieuwe initiatieven kansen om op deelgebieden een heel eind te komen. Het ontbreekt nog aan de juiste mindset om er helemaal voor te gaan, misschien zijn we met z’n allen ook nog wel iets te rijk om de echte noodzaak te zien. De huidige crisis zorgt er wel voor dat meer dan voorheen wordt nagedacht over alternatieven. De eerste stappen zijn gezet en de politieke ambitie liegt er niet om. Voldoende reden om de komst van een hek vol vertrouwen tegemoet te zien. Maar dan wel een hek dat voorlopig nog wel open en dicht kan.

Illustratie: Erik Nieuwenhuis Oirik.com