Weekboek college: een menukaart voor de wijken

Belangrijk trefwoord voor de komende jaren is loslaten. Wij willen toe naar een samenleving die de kans krijgt en de kans ook pakt om zelf aan de slag te gaan. En dit willen wij vooral op wijkniveau in de praktijk brengen. Wij laten meer over aan wijkbewoners, bedrijven en instellingen. Wij denken hierbij aan de exploitatie van wijkvoorzieningen, aan het onderhoud van groenvoorzieningen boven het basisniveau en aan vormen van buurtbeveiliging. Loslaten betekent ook dat wij de wijken en de dorpen méér zeggenschap geven over de budgetten en de inzet van de gemeentelijke diensten in wijk en dorp. Het is niet nodig om alles centraal vanuit het gemeentehuis te regelen.

Omdat de wijk Orden anders is dan Berg en Bos en De Maten andere behoeften kent dan Ugchelen werken wij aan ‘een menukaart’ voor de wijken. Op de menukaart staat vermeld wat wij de wijk te bieden hebben én wat het kost. Op de menukaart staan zaken als het beheer van hondenuitlaatplaatsen, het onderhoud van wegen, het vervangingsschema openbare verlichting, het  opruimen van het zwerfvuil, onkruidbestrijding, het onderhoud van openbaar groen en het beheer en vervangen van speeltoestellen. Naast deze ‘fysieke’ zaken is het de bedoeling om ook ‘sociale’ zaken als bijvoorbeeld het beheer van een wijkcentrum op de menukaart te plaatsen. Het is vervolgens aan de wijk om met de menukaart in de hand een menu samen te stellen.

Vanzelfsprekend heeft alles zijn prijs; het bord kan niet onbeperkt worden volgeladen. Wil een wijk meer, dan zullen de handen uit de mouwen moeten. Dat kan door het onderhoud van (delen van) het openbaar groen over te nemen of door te helpen bij het opruimen van zwerfvuil in de wijk. Dat kan ook bij het beheer van en de vervanging van speeltoestellen of door het wijkcentrum in eigen beheer te nemen. Mogelijkheden te over; waar een wil is, is een weg. En mocht er te weinig animo zijn om zaken zelf op te pakken, dan voeren wij het standaardpakket uit.

Ik ben enthousiast over het idee van de menukaart. Als gemeente blijven wij natuurlijk zichtbaar in de wijken. Wij laten de boel echt(er) niet de boel. Maar met de menukaart leggen wij ook een deel van de verantwoordelijkheid bij de mensen zelf neer. En dat vind ik passen bij deze tijd. Natuurlijk zie ik beren op de weg. Luk het de wijken om een keuze te maken? Zijn de belangen binnen de wijken daarvoor niet té tegengesteld? Jongeren willen een speelplek annex hangplek, ouderen een net stukje groen. Zegt u het maar. En wie hakt de knopen door over de menukaart? Doet de wijkraad dat of kan er via een poll op een wijktwitter of een wijkhyves worden gekozen? En, ook niet onbelangrijk: de politiek kan dan wel zeggen dat het wil loslaten en meer wil overlaten aan de samenleving. Maar zit de samenleving daar op te wachten? Kortom: zijn er voldoende mensen te mobiliseren voor het algemeen belang?

Ik ben benieuwd naar uw reactie.

Olaf Prinsen, wethouder Apeldoorn